Verdacht persoon gespot in de Belcrum!

In ons wijkje hebben we Nextdoor, een sociaal netwerk van wijkbewoners. Hartstikke handig wanneer je je oude schemerlamp beu bent maar hem nog wel een tweede leven gunt. Ook handig wanneer Tijgertje weer eens weggelopen is en je de buren wil vragen om mee te helpen zoeken.

Maar Nextdoor blijkt ook geliefd onder minder sociale Belcrummers die elke kans aangrijpen om hun gal te spugen over diezelfde loslopende katers, geparkeerde auto's of om een ongefundeerde zorg te delen over kanker veroorzakende zendmasten en zo. Kortom: Nextdoor is er voor alles en iedereen. Behalve dan natuurlijk wanneer iemand zijn ongenoegen uit over krijsende kutkinderen die plantjes in de tuintjes slopen want dat mag dan weer niet van de papa's en mama's van die kids.

Heel soms wordt er op Nextdoor alarm geslagen omdat er een verdacht persoon is gespot. En voor dat laatste ben ik een beetje bang. Want vandaag of morgen verwacht ik het volgende bericht te lezen:

Beste buren, graag jullie aandacht voor het volgende:

De afgelopen tijd zien wij regelmatig iemand door de straten van de Belcrum scharrelen. Ze kijkt wat verward om zich heen en belt bij verschillende huizen aan. Wanneer de deur niet wordt open gedaan staat ze wat onhandig te klungelen bij de voordeur. Wij vertrouwen het niet helemaal maar hebben haar nooit op heterdaad kunnen betrappen.

Signalement: het gaat om een ietwat verlopen type in slonzige kleding. Op haar hoofd zit iets dat nog het best te omschrijven is als een ontplofte pluk geblondeerd haar. Indien je deze dame rond ziet scharrelen, onderneem dan zelf geen actie maar bel 112. We hebben al contact gehad met de politie dus ze zijn op de hoogte van de situatie en zullen direct op je melding afkomen.

Om alle Nextdoor-lezers alvast een beetje gerust te stellen: geen paniek, niks aan de hand! Die blonde muts, dat ben ik. Ik ben te herkennen aan een rammelende sleutelbos die de afmetingen begint te krijgen van een gevangenisbewaker op een TBS afdeling. Elke dag loop ik een rondje door de straten van de Belcrum om achtergebleven wandelende takken, goudvissen, katten, cavia's en konijnen eten te geven terwijl hun baasjes in een gele tangaslip aan de Spaanse costa's liggen te bakken.

En elke dag zie ik dezelfde gordijntjes bewegen van nieuwsgierig glurende buren die me wantrouwend bespieden om te checken of ik er niet met de led-tv vandoor ga.

Babs Verstrepen