Marjolein kreeg in een maand tijd haar eerste kind én kanker

BREDA - De geboorte van haar dochter Jet in 2018 noemt de Bredase Marjolein het meest mooie dat haar ooit is overkomen. Maar lang kon Marjolein niet van de roze wolk genieten. Vier weken later kreeg ze te horen dat ze een terugkerende hersentumor én borstkanker had. “Wat ik heb meegemaakt, is echt een achtbaan.”

Het is inmiddels vijf jaar geleden dat Marjolein van Oosterbos (44) haar dochtertje Jet kreeg. Geheel zorgeloos was die zwangerschap niet geweest. Want drie jaar eerder had Marjolein een goedaardige hersentumor. En tijdens haar zwangerschap verslechterde plots haar zicht. “Dat was al wel een teken dat er iets niet goed zat. Ik wist op dat moment al dat ik na mijn zwangerschap mogelijk weer een operatie aan mijn hoofd nodig had.” 

Waar Marjolein zich op dat moment geen zorgen over maakt, is de knobbel in haar borst. Dat is waarschijnlijk gewoon een verstopte melkklier, aangezien de borstvoeding op gang komt. “Maar na de geboorte van Jet verliep het geven van borstvoeding heel moeizaam. Op aandringen van mijn huisarts ben ik toen voor een check naar het ziekenhuis gegaan. Jet was vier weken oud toen ik een telefoontje kreeg dat ik opnieuw onder het mes moest vanwege mijn hersentumor. En een dag later kreeg ik een telefoontje dat ik borstkanker had en zo snel mogelijk een behandelingstraject in moest.”

Moeder en patiënt
In slechts een maand tijd werd Marjolein moeder en patiënt. “Dat is heel tegenstrijdig. Moeder worden is fantastisch, en het zet je wereld op zijn kop. Kanker doet dat ook, maar dan op een heel andere manier. Het is het mooiste en het ergste tegelijkertijd. Dat is niet te bevatten.” Ze ging de achtbaan in die hoort bij het behandeltraject van kanker met daarnaast een behandeltraject van de hoofdtumor, ondersteund door haar man en haar ouders. En ook vanuit familie en vrienden ontving ze veel steun.

“Die steun was enorm waardevol. Maar iedereen op de hoogte houden was ook vermoeiend. Daarom besloot ik al snel om de ontwikkelingen te delen via een appgroep.” Later maakte een vriend er een speciale website voor. “Ik merkte dat het heel prettig was om erover te schrijven. Het werden dan ook al snel lange verhalen. Zo hield ik iedereen op de hoogte, maar kon ik het ook van me af schrijven. En ik kon gek genoeg in die blogs ook mijn humor kwijt. Humor werkt voor mij heel relativerend.”

Docent
Het schrijven van blogs past goed bij Marjolein. Als docent heeft ze een bepaalde ‘zendingsdrang’, zoals ze het zelf noemt. “Ik ben docent social work, en leer mijn studenten onder andere over kwaliteit van leven en zorg. Ineens werd ik als patiënt onderdeel van dat verhaal. Die ervaringen en bevindingen deelde ik ook.” Marjolein wil benadrukken dat ze enorm blij is met de zorg en ondersteuning die ze kreeg. Maar ze is op punten ook kritisch, zoals op de soms starre systemen in de zorg en in het proces van bepalen van arbeidsongeschiktheid. “Als je in Nederland twee jaar ziek bent, dan kom je in een uitkeringssituatie terecht, omdat de reintegratie niet gelukt zou zijn, je arbeidsongeschikt bent. Fantastisch dat dit bestaat, maar ik had door het lange, complexe behandeltraject net iets langer nodig dan twee jaar voor re-integratie, ik was na twee jaar nog niet ‘klaar’ om volledig te re-integreren, maar zeker niet te ziek om weer te gaan werken. Door de complexiteit van mijn situatie viel ik buiten de hokjes. Het zou wenselijk zijn als daar meer maatwerk in mogelijk zou zijn.”

Vrede na de oorlog
Marjolein schreef haar blogs op een beschermde website, zodat alleen vrienden en kennissen deze konden lezen. Maar nu, vijf jaar later, brengt ze haar verhalen uit als een boek. “Dat is spannend, want het is heel persoonlijk. Maar tegelijkertijd vind ik het een heel mooi idee dat mensen er iets aan kunnen hebben om dit verhaal te lezen.” Daarnaast vindt ze het een prachtig document voor haar dochter Jet. “Ik heb vaak nagedacht over doodgaan, en dat Jet dan geen moeder meer zou hebben. Toen besefte ik wel: Ik moet twee dingen doen. Ik moet nú de beste moeder voor Jet zijn die ik kan zijn. En ik moet zorgen dat als ik wel ooit overlijd, dat Jet me kan herinneren. Dat dat doe ik met dit boek. Dat is heel waardevol voor me.”

Inmiddels gaat het goed met Marjolein. De kanker is in remissie. “Ik zeg altijd: Het is als vrede na de oorlog. Dat is geweldig, maar er is wel veel kapot gegaan gedurende die oorlog. Dat is bij mijn lichaam ook zo, er is veel kapot gegaan gedurende de behandelingen. Soms voel ik me 74 in plaats van 44. Maar de kanker is weg, en lijkt de komende tijd ook niet zomaar terug te komen. En daar ben ik heel dankbaar voor.”

‘Het jaar waarin ik een kind en kanker kreeg - Echtgenote, moeder, docent en patiënt’ van Marjolein van Oosterbos is sinds 1 september verkrijgbaar.