Dierengek

Column

‘Dag meneer journalist! Fijn dat u langskomt. U denkt zeker dat ik aandacht wilde trekken met een wollig verhaal. Maar ik had alle reden te bellen voor een interview.’
‘Wat zal ik zeggen...? U moet een interessant beroep hebben als schaapsherder. Bevalt het u zo op de heidegronden rond Breda?’
‘Het wordt steeds problematischer. Het werk in de buitenlucht is fantastisch, maar maatschappelijk wordt het steeds moeilijker.’
‘U maakt me nieuwsgierig...’
‘Nou, de toenemende criminaliteit heeft ook op de kudde zijn invloed. Sinds een jaar moet ik als schaapsherder steeds meer op mijn tellen gaan passen. Het begon eind november vorig jaar. Toen ik van mijn ronde in de avond thuiskwam en mijn honden te eten had gegeven, stond de voordeur wagenwijd open. Gewoonweg met grof geweld uit de sponningen geduwd.’
‘U woont eenzaam. Maakte u dat niet bang?’
‘Vooral ongerust. Kijk, dat er wat huisraad weg was, was tot daaraantoe, maar de manier waarop. En het is sinds ze ontsnapt zijn...’
‘Eh..... u heeft dus enig idee wie de daders zijn?’
‘Nou... Een tijdje later lag mijn schuurdeur aan diggelen. En toen begon het in Breda zelf.’
‘De daders komen uit deze omgeving?’
‘Het is de natuur, hè? Een soort van ontsporing. De politie ziet me voor zot aan. Maar ik weet dat het van kwaad tot erger gaat. Straks vallen er slachtoffers.’
‘In welke hoek moet de politie de daders zoeken?’
‘Niet bij mijn ooien en lammeren. Maar van die rammen zijn er laatst een paar weggelopen. Slimme rakkers zijn het.’
‘U meent toch niet echt dat...’
‘Jazeker. Ramkraken! Die beesten zijn niet alleen maar cheap, maar ook smart. Enfin, het signalement van die boeven is dus vier poten, schaapachtige grijns en een ongeschoren uiterlijk.’
‘Ik zie dat u aardig over uw toeren raakt. Waarom bent u zo ongerust?’
‘Zondag aanstaande verwacht ik een grote kraak in een dierenwinkel. We moeten iets doen!’
‘Waarom zondag?’
‘4 oktober. Werelddierendag! U gelooft me toch?’
‘Ja hoor. Ik brei een eind aan dit interview en bel meteen Opsporing Verzocht.’
‘Argh!!!’