Moed indrinken?

Is de berg met flessen een stille getuige van Sinterklaas die de wanhoop nabij is? Misschien hebben de goed heiligman en zijn manschappen in deze barre tijden, waarin het traditionele feest onder zware druk staat, wel een slok nodig. Een beetje moed indrinken.

Op vijf december, de dag der dagen, voor de aanhangers van Sint Nicolaas, staat op de Grote Markt een enorme kerstboom te prijken. Het winkelende publiek, opzoek naar de laatste cadeaus voor de grote avond, kan er niet omheen. Geconfronteerd met de kerstsfeer loopt zij vertwijfeld verder.

Het is goed voor te stellen dat de Sint gebukt gaat onder de strijd met die commerciële knakker van een Santa Claus. De fysieke klachten van de man uit Spanje zijn dus niet alleen te wijten aan zijn hoge leeftijd, maar vooral aan de moderne tijd. Voorheen kon hij eeuwenlang ongestoord zijn gang gaan. Dat is voorbij.

De Kerstman laat zich bijvoorbeeld al jaren sponsoren door een frisdrank multinational, terwijl de man met mijter teert op een eeuwenoud recept van speculaas en strooigoed. Als de Sint niet goed oplet gelooft straks niemand meer in hem en zijn de blikken in december niet meer gericht op het zuiden, maar het noorden.

Hij kan twee dingen doen. Als een oude versleten bejaarde bij de pakjes gaan neerzitten en nooit meer het kasteel in Madrid verlaten. Wachten op een ongewisse dood en zijn Pieten, die al in het verdom hoekje zitten, werkloos achterlaten.

Of volgend jaar knallen. Een monster van een publiciteitscampagne opzetten, een gerenommeerd reclamebureau inhuren, een marketingstrategie bepalen en die dikzak van de Noordpool overrompelen.

Hij zou met Americo de slede van zijn concurrent moeten vertrappelen. Wat denkt hij wel met zijn gekke rode muts. Hij kan niet eens het geduld opbrengen totdat de slingers van de verjaardagsfuif zijn opgeborgen. Sint grijp niet naar de fles, maar ga strijdend ten onder. Vrolijk kerstfeest.