Afbeelding

Dood aan de suckers!

Door: Babs Verstrepen Column

In een ideale wereld zijn geen muggen. In een iets minder ideale wereld lig ik met een elektrische vliegenmepper in bed. Ik geeft toe dat zo'n ding dodelijk is voor je sexleven, maar het genot is er niet minder om.

Het lijkt tegenwoordig wel het hoogtepunt van mijn nachtelijke bestaan. Het zzzzzZZZzzzzzz..bzzkrrt.. vergezeld door een heel klein rood of blauw vonkje. Ik verdenk de blauw-opknetterende vonkjes ervan dat het de verkoolde resten zijn van iets dat zich net even daarvoor aan mijn bloed vergrepen heeft, en dat de rode zojuist nog snode plannen aan het bereiden waren over hoe en waar ze het beste hun mes en vork-snuit in mijn vel konden boren. Ik weet niet zeker of dat ook zo is maar bij de blauwe vonkjes voel ik een soort gerechtigheid en bij de rode meer iets van triomf. Dood aan de suckers!

De nacht is nog niet voorbij en ik weet dat het volgende bloedzuigende foutje der Moeder Natuur zich alweer door de gaatjes in het horrengaas perst. Alertheid blijft geboden. Sowieso belangrijk want je moet er niet aan denken dat je jezelf midden in de nacht omdraait en wakker schrikt omdat het elektrische wafelijzer zich in je eigen wang brandt. Dan heb je de volgende dag namelijk wel wat uit te leggen bij het koffiezetapparaat.

Maar muggen dus. Ik ben er nog niet achter wat ik het meest irritant aan ze vind. Het gezoem rond je oren of de jeukbultjes die ze achterlaten. Uit welke weeffout in de evolutie zijn die krengen eigenlijk voortgekomen? En waarom? Omdat ze een onmisbaar onderdeel in de voedselketen zijn? Ja, dikke doei. Op Hawaii kwamen tot tweehonderd jaar geleden geen muggen voor, en daar ging het leven toen ook gewoon door. We kunnen dus best zonder ze. Dan moeten die Hollandse vogeltjes en visjes maar gewoon overstappen op een ander dieet. Voorlopig heb ik er nog alle vertrouwen in dat Moeder Natuur dit evolutionaire foutje ooit zelf oplost wanneer ze erachter komt dat muggen gewoon nutteloze klotebeesten zijn.

Zover is het nog niet. Tot die tijd lig ik als een soort Cleopatra met een elektrische waaier in bed. Ligt mijn lief het liefst zover mogelijk bij me vandaan omdat hij bang is dat ik hem per ongeluk een keer midden in de nacht een mep geef met dat ding. En zijn de enige vonken die er hier in de slaapkamer vanaf spatten afkomstig van geƫlektrocuteerde miniterroristjes die tegen de bespanning aanvliegen. Maar ooit komt het goed.