Parasite.
Parasite. Foto: Screenshot trailer

Franks Filmtip: 'Spanning, humor, gruwel, romantiek en dat alles in een moordend tempo'

cultuur Uitgelicht

BREDA - Wekelijks belicht filmliefhebber Frank Spreuwenberg een film die in een van de Bredase bioscopen draait. Deze week: Parasite. Te zien in Pathé en Chassé Cinema.

De film Parasite speelt zich af in het Zuid Korea van nu. In tegenstelling tot het straatarme Noord Korea is Zuid Korea een rijk land. Maar zoals in elk rijk land zijn er mensen die in de strijd om het geld tussen de raderen van het systeem terecht komen en arm blijven. De familie Kim, vader, moeder, dochter, zoon, is zo'n arm gezin dat leeft in een kelderwoning in een achteraf buurt van Seoul.

Bij hevige regen stroomt de woning vol. Vanwege de lage ligging is de wc-pot op een plateau geplaatst, zodat de bewoners bij toiletbezoek moeten oppassen niet met hun hoofd tegen het plafond te stoten. De symboliek is duidelijk: hoe armer, hoe lager je woont. Kakkerlakken zijn niet uit te roeien en het stinkt er naar verlepte groente die gekookt is. Ze gebruiken het internet van de bovenburen door het wachtwoord te kraken want wifi kunnen ze niet betalen. Het gezin leeft van het vouwen van pizza dozen.

De trailer. (Tekst gaat verder na video)
 

Bijles
De familie Park, vader, moeder, dochter, zoon, is steenrijk en woont hoog op een helling in een strakke stadsvilla met veel glas en oogverblindende kunst. Vader is veel weg voor zaken, moeder is wel mooi maar heeft het buskruit niet uitgevonden en de kinderen zijn onaangepast. Een dochter die hunkert naar liefde en een zoon van tien die als indiaan verkleed iedereen de stuipen op het lijf jaagt door in huis pijlen te schieten met zijn boog. Zoon Kim krijgt via een vriendje de kans om de dochter van de Park's bijles Engels te geven. Dat wordt – niet onverwacht – een romance en hij verdient er goed mee. Om dat te regelen had hij wel eerst een diploma moeten vervalsen, maar de Park's geloven het allemaal.

Eenmaal binnen komt het leven van de Kim's pas goed tot bloei. Zoon Kim introduceert zijn zus als artistiek therapeut en kunstdocent voor de onhandelbare indianenzoon. Haar kennis haalt ze van internet. Met list en bedrog wordt de chauffeur van vader Park de deur uit gewerkt en volgt vader Kim hem op als chauffeur. De Kim's helpen de allergie van de huishoudster een handje, zodat ook moeder Kim in haar plaats haar intrede kan doen bij de familie Park. En bij de Park's doet de Kim familie net alsof ze elkaar niet kennen.

Dat alles gaat razend snel, maar terwijl we nog lacherig kijken naar de onnozelheid van de Park's is de sfeer in de film al wat grimmiger geworden. Stiekem, heel subtiel, is iets onheilspellends in de film geslopen, zonder dat je er echt de vinger op kan leggen. Als de Park's een weekeind weg zijn, gaat de familie Kim zich in de smetteloze villa liederlijk te buiten. Daarna gebeurt er een hele hoop en is regisseur Bong op zijn best: spanning, humor, gruwel, romantiek, niet te voorspellen wendingen, kortom, zijn hele genre komt voorbij, alles in moordend tempo.

Tekst gaat verder na foto.

Iedereen is kapitalist
De regisseur Bong Joon Ho, die ook het script schreef, heeft een film gemaakt met een politieke boodschap. In een interview (NRC) zei hij: "We zijn geen samenleving meer waar armen zich gedwee in hun lot schikken. Dan kweekt groeiende ongelijkheid rancune die kan exploderen, zoals in mijn film." De egalitaire maatschappij is uit, de sociale kloof verdiept. Iedereen is in het neoliberale tijdperk kapitalist. Iedereen moet zich omhoog vechten, zoals ook te zien is in films als 'I, Daniel Blake' van de Engelse cineast Ken Loach en meer recent in 'Sorry, we missed you', van de zelfde regisseur. In Zuid Korea is dezelfde ontwikkeling gaande en deze film waarschuwt voor de gevolgen.

Ondanks het verschil in cultuur is invoelbaar wat Bong wil vertellen. Omdat de film niet vervalt in overdreven sympathie voor de onderklasse of venijn tegen de welgestelden, maar universele thema's aan de orde stelt over klassenverschillen en wat er overblijft van solidariteit en medemenselijkheid als de onderkant die zich een weg naar boven vecht. Een knappe film omdat het loodzware thema evenwichtig wordt gepresenteerd met sierlijk camerawerk, met humor en met suspense. Als je de bioscoop uitloopt heb je wat meegemaakt. Parasite won dit jaar op het filmfestival in Cannes de gouden Palm voor de beste film.

Wat je moet weten over deze film:

Bong Joon-ho is een Zuid Koreaanse filmmaker. Zijn debuut film Barking Dogs Never
Bite kwam uit in 2000.

- Bong is niet alleen regisseur van de film Parasite, maar ook de scenarioschrijver. In
zijn films lopen de genres humor, suspense, sociaal drama, geweld en romance door
elkaar heen.

- Bong wordt de Hitchcock van Zuid Korea genoemd omdat hij humor met Koreaanse
maatschappijkritiek combineert. In zijn films is het systeem de echte schurk, waarmee
hij het kapitalisme bedoelt dat ongelijkheid in de hand werkt.

- De film heeft alleen al in Zuid Korea 70 miljoen US dollar opgebracht.

Regie: Bong Joon-ho Met: Song Kang-ho, Lee Sun-kyun, Park So-dam e.a.