Afbeelding
Foto: Samuel Woerdeman

Samuel schreef een boek over zijn spoedopname bij de GGZ: 'Ik wilde er een einde aan maken'

Door: Hanneke Marcelis Algemeen Uitgelicht

BREDA - Het gaat goed met Bredanaar Samuel Woerdeman (24), die zin heeft om komend jaar te starten aan een opleiding aan de kunstacademie St. Joost. Maar zes jaar geleden zag zijn leven er nog heel anders uit. Toen kampte hij met depressieve klachten en werd hij met spoed opgenomen bij GGZ Breburg toen duidelijk werd dat hij zijn leven niet meer zag zitten. Over die periode schrijft hij nu een autobiografisch boek: 'De 3e deur'.

'De derde deur'. Het was de plek waar Samuel Woerdeman verbleef tijdens zijn spoedopname van drie maanden bij GGZ Breburg. "Je had twee dikke deuren om de afdeling op te komen. Ik noem het altijd een soort kluisdeuren. De deur daarna was die 'van mij'. Het is de plek waar ik veel heb meegemaakt en waar een groot deel van mijn boek zich afspeelt. Daarom vond ik het een toepasselijke titel", legt Woerdeman uit.

De Bredanaar heeft via een crowdfundingactie bij Voordekunst genoeg geld opgehaald om zijn autobiografie uit te brengen. Momenteel is het boek in productie, en kunnen mensen het alvast pre-orderen via Samuel's website.

Waarom heb je ervoor gekozen om jouw persoonlijke verhaal op te schrijven? 

Omdat ik erin geloof dat mensen er iets aan kunnen hebben. Jongeren met psychische problemen bijvoorbeeld, of hun ouders. Als je hulp gaat zoeken, kom je in een heel traject terecht met allerlei instanties. Ik heb dat zelf meegemaakt, en denk dat mijn verhaal steun kan bieden.

Daarbij had ik er nu tijd voor. Ik stopte in mei met mijn studie en begin in september aan een nieuwe opleiding aan de St. Joost. Ik had dus wat 'vrije' maanden, en zag tegelijkertijd om me heen hoe door de coronacrisis veel jongeren het psychisch moeilijk hadden. Dat was voor mij de aanleiding om mijn ervaringen op te schrijven.

Je had een spoedopname op je 18e. Hoe kwam het zo ver?

Ik liep al sinds mijn 12e bij een jeugdcoach vanwege mijn problemen, maar een oplossing kwam er niet. Na een aantal jaar werd ik doorverwezen naar de GGZ. Zij deden verschillende onderzoeken waaruit bleek dat ik waarschijnlijk ADD had in combinatie met depressieve klachten. Maar op dat moment gaat alles heel traag, want de wachtlijsten zijn heel lang. Op een gegeven moment kon ik niet langer meer wachten. Ik ging toen al niet meer naar school en besloot ik dat er ik een einde aan wilde maken. Mijn ouders hebben toen contact gezocht met de GGZ, en binnen 1,5 werd ik opgenomen omdat mijn veiligheid te erg in gevaar was. Daar ben ik drie maanden geweest.

Heb je het gevoel dat je met jouw verhaal een taboe doorbreekt?

Ja, zeker. Er is in Nederland gelukkig veel aandacht voor het doorbreken van het taboe rond praten over psychische klachten. Maar tegelijkertijd blijkt uit onderzoek dat slechts 26 procent van de ouders met hun kinderen praat over het onderwerp. En dat terwijl juist veel psychische aandoeningen zich ontwikkelen in de jeugd. Het onderwerp is dan ook enorm relevant en ik hoop dat ik met mijn verhaal mensen kan helpen.

Ga voor meer informatie naar www.samuelwoerdeman.com.