Afbeelding

Aan de keukentafel met Frank Voeten: ‘Ik vind het soms lastig om met mijn vuist op tafel te slaan’

Door: Bregje Kop Algemeen

BREDA - Breda is een dynamische stad die bruist van de ondernemers. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met’ gaan we in gesprek met Bredase ondernemers. Deze week: Frank Voeten van de Brabantse Non Ferro Gieterij.

Ik denk dat jij een van de oudste beroepen ter wereld hebt. 5000 jaar voor Christus werd er al gegoten. Maar wat is er in al die jaren veranderd in die branche?
“Nou, het moet nog steeds gesmolten worden. Maar wat er veranderd is, is dat wij het meeste werk tegenwoordig met machines doen. Ook zijn de materiaalsamenstellingen verbeterd. Zo is er bijvoorbeeld aluminium bijgekomen. Dat materiaal is eigenlijk pas zo’n honderd jaar oud. Wij werken ook met aluminium. We zijn een non ferro gieterij, dat betekent dat wij niet met ijzer werken, maar met brons.”

Vanwaar de keuze voor non ferro?
“Dan moet je bij mijn vader zijn. Hij zei vroeger altijd ‘van ijzer word je niet wijzer’. De keuze voor non ferro heb ik zelf dus niet gemaakt. Vroeger had je in Breda al heel veel ijzergieterijen, de concurrentie was dus groot. Ik denk dat mijn vader er daarom voor gekozen heeft om met brons te gaan werken. Tegenwoordig is dit brons veelal vervangen door aluminium.”

Hoe ben jij terecht gekomen in de gieterijwereld?
“Het bedrijf was van mijn vader. Ik was eigenlijk helemaal niet van plan om in het bedrijf terecht te komen. Ik wilde altijd boer worden. Ik heb zelfs nog twee zomers in Canada gewerkt bij een boer. Maar uiteindelijk wist ik toch niet zo goed wat ik wilde. Mijn vader kon er niet tegen als we thuis aan het nietsen waren. Daarom stelde hij voor dat ik tijdelijk bij hem kwam werken. Ik bleek het werk leuker te vinden dan ik verwacht had. Later ben ik weer naar school gegaan om een opleiding gieterij te gaan doen. Toen mijn vader met pensioen ging, kon ik het bedrijf overnemen. Ik zit nu samen met mijn neef Bas in het bedrijf.”

Over wat voor eigenschappen moet je beschikken om een gieterij te leiden?
“Je moet vooral heel technisch zijn. Het grappige is dat ik dat nog niet eens zo ben. Mijn compagnon, Bas, is dat meer dan ik. Daarnaast moet je goed met mensen om kunnen gaan. Ons werk is niet het meest vriendelijke werk dat er is en je moet mensen dus goed ondersteunen.”

Hoe ziet de toekomst eruit voor gieterijen? 
“Vroeger waren er meer gieterijen dan nu. Heel veel spullen die je om je heen zag waren gegoten. Dat is tegenwoordig wel anders. Wel zijn er nu veel meer auto’s dan toen. Veel voertuigonderdelen worden gemaakt in een gieterij. Gietwerk zal dus altijd wel nodig blijven. Ik schat de overlevingskans voor ons bedrijf ook groot in. Wij zijn gespecialiseerd in het maken van enkele stuks en kleine series. Wij maken geen tienduizenden stuks, maar juist 2 of 3.

Bas en ik hebben gekozen om te gaan voor kwaliteit en niet voor groei en voor massa. We willen graag zelf nog zoveel mogelijk in de gieterij rondlopen en betrokken zijn bij de processen. Hierdoor kunnen we de kwaliteit bewaken. Voor ons is kwaliteit ook bezig zijn met het milieu. Onlangs hebben we zonnepanelen laten plaatsen. Sommige klanten vinden het, net zoals wijzelf, belangrijk om duurzaam te ondernemen. Ik denk dat we daarin wel een voorsprong hebben op andere gieterijen.”

Heeft de coronacrisis impact gehad op het bedrijf?
“Het ging tot de eerste lockdown in maart heel goed met het bedrijf, maar toen kwam de lockdown. Dat hebben we wel gemerkt. Onze twee grootste klanten zitten namelijk in sectoren die helemaal op hun gat lagen. De ene werkt in de muziekindustrie, de andere de toeristenbranche. Die twee klanten zijn samen goed voor zo’n twintig procent van onze omzet. Die waren we dus na maart kwijt. We hebben dus een behoorlijke tik gehad. Maar ik blijf positief. Waar een gat ontstaat, loopt dat vanzelf wel vol, denk ik dan. Het gat is nog niet helemaal gedicht, maar het loopt inmiddels al wel weer aardig vol.”

Als je terugkijkt op de afgelopen jaren. Wat zijn dan de bijzondere momenten geweest?
“Wat ons als bedrijf echt verder heeft gebracht is dat wij destijds de kanaaltunnel mochten doen. We kregen opdracht van Keystone om van aluminiumbrons afsluiters te maken. Daar hadden we op dat moment eigenlijk nog niet zoveel ervaring mee. Ik ben toen naar de ambachtsschool gegaan om advies te vragen aan een docent. Hij heeft ons goed geholpen.

Op een gegeven moment hadden we het kunstje goed door. Wij hebben aan de Europese kant alle kleppen gemaakt. Een ander Engels bedrijf was verantwoordelijk voor de andere kant, maar zij kregen het niet voor elkaar. Daarom mochten wij het ook voor hen gaan doen. Dat vond ik zo kicken. Wij hebben in principe meegewerkt om Engeland en Europa aan elkaar vast te knopen.”

Als ik nu aan jouw personeel vraag wat jij voor baas bent. Wat zouden ze dan zeggen?
“Dat is moeilijk. Ze zeggen denk ik allemaal wat anders. De meeste zullen zeggen dat ik niet streng genoeg ben. Ik laat ze te veel gaan. Ik vind het moeilijk om met mijn vuist op tafel te slaan. Dat is niet mijn stijl. Ik ben ook niet van plan om dat te veranderen, het is juist mijn kracht denk ik.

Ik heb ooit weleens een cursus managen gedaan. Daar vertelden ze me dat ik 1 keer in het half jaar functioneringsgesprekken moest houden. Ik heb dat weleens geprobeerd, maar ik was zelf nog bijna zenuwachtiger dan degene die dan tegenover me zat. Dat werkte niet voor mij.”

En ten slotte, met wie zou jij nog weleens aan tafel willen zitten?
“Vroeger had ik echt voorbeelden, maar op het ogenblik is dat minder. Wel zou ik heel graag met mijn vader aan de keukentafel willen zitten. Hij is tien jaar geleden helaas overleden. Ik zou hem graag willen laten zien waar ik nu woon. Net nadat hij overleed heb ik dit huis gekocht. Hij heeft het dus nooit gezien. Ik weet zeker dat hij het huis schitterend had gevonden. Naast mijn vader heb ik nog veel mensen waar ik waardering voor heb. Eén van hen is Arnold Schwarzenegger. Hij heeft op drie verschillende vlakken de top bereikt: politiek, sport en film. Dat vind ik echt heel knap.”

Naam: Frank Voeten
Leeftijd: 59 jaar
Bedrijf: Brabantse Non Ferro Gieterij
Functie: Directeur aandeelhouder
Kinderen: 2 kinderen, Raoul (21) en Midas (18)
Getrouwd: Niet getrouwd, wel al 40 jaar samen met Colette
Hobby:  Het is mijn hobby om bezig te zijn rondom het huis. Ik kom weleens uit mijn werk en dan sta ik in de tuin te kijken. Soms zie ik dan een konijntje huppelen of een plant die gegroeid is. Dat vind ik echt mooi. In het weekend ben ik vaak druk met het snoeien of maaien van de tuin. Ik vind het fijn om buiten te zijn. We hebben aan huis een fruitboomgaard en notenbomen. Dat brengt me veel rust. Op het werk sta ik de hele dag onder druk, dan moet ik van alles doen. Als ik in de tuin ben dan kan ik even alles laten gaan. Onze tuin in zo’n 1,2 hectare groot, dus dat is super.

Afbeelding