Aan de keukentafel met Hans Vos: ‘Ik ben opgegroeid achter een vat Bordeaux’

BREDA - Breda is een dynamische stad die bruist van de ondernemers. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met’ gaan we in gesprek met Bredase ondernemers. Deze week:  Hans Vos van Wijnhuis Oktober.

Wijnhuis Oktober: het bekendste wijnhuis van Breda op de bekendste plaats?

“Haha, of we het bekendste wijnhuis zijn weet ik niet, maar de locatie is natuurlijk bijzonder. Weinig mensen weten dat de Wilhelminastraat vroeger een aaneengesloten rij huizen met de Ginnekenweg was. Toen men in 1897 een weg naar het Mastbos wilde -tussen de Ginnekenweg en het Mastbos lag toen nog een moerasgebied- werd de Boulevard Breda Mastbosch aangelegd, sinds 1905 de Baronielaan genoemd. Om die ontsluiting voor de huidige Baronielaan te maken moesten een paar huizen aan de Wilhelminastraat worden gesloopt. De gemeente wilde wel dat de entree naar de statige Boulevard Breda Mastbosch een bijzondere aanblik kreeg en zo werden op de hoeken tegenover de Parklaan de huidige twee mooie panden gebouwd met de opvallende torentjes”.

Zo zo, niet alleen wijnkenner maar ook historicus?

“Nee hoor, verder weet ik weinig van de geschiedenis van het pand. Er heeft ooit een haardenzaak in gezeten en een soort doe ’t zelf zaak. Wat ik wel weet, is dat sinds mijn voorganger hier in 1988 met Wijnhuis Oktober begon, er aan het interieur en de hele uitstraling eigenlijk niets veranderd is. De allereerste keer dat ik hier in 1993 binnen kwam ben ik voor die sfeer en uitstraling als een blinde dakdekker gevallen: het klopt gewoon. 

Je had vergelijkingsmateriaal?

“Zeker, eigenlijk ben ik opgegroeid achter een vat Bordeaux.. en als je mijn postuur ziet lijkt het wel een beetje of ik er net als de stripfiguur Obelix in gevallen ben. Mijn grootvader en vader waren eigenaar van de in 1863 opgerichte wijnkooperij, moet je wel opschrijven met een dubbele o, distilleerderij en limonadefabriek B.A. van de Ven & Co in het hartje van Delft. Van jongs af aan heb ik geholpen in de zaak. Na het behalen van mijn MAVO diploma en na mijn militaire dienstplicht was ik al op jonge leeftijd verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van de winkel. Daar heb ik door vallen en opstaan heel veel geleerd. Ik kon de zaak na jaren van mij vader kopen, maar we hadden daarover verschillende inzichten. Zijn pensioen zat wel in de panden. Daarnaast was de locatie niet meer ideaal.” 

“In 1991 heb ik de zaak gesloten. Dat is mij toen niet in de koude kleren gaan zitten: er zat me daar een brok geschiedenis in dat pand…

Hoe kom je dan in Breda terecht?

“Eerst ben ik met mijn vrouw Sylvia een zogenaamde ‘gesloten wijnhandel’ begonnen. Dus wijn verkopen zonder fysieke winkel. Een leverancier attendeerde mij er op dat er een winkelier in Breda was, die op niet al te lange termijn zijn zaak wilde verkopen. Ik ben hier eens langs gegaan en het voelde allemaal goed. Ik ben in loondienst begonnen om uiteindelijk -na een tussentijdse onderbreking van een jaar- op 1 januari 2001 de zaak over te nemen. Aan het interieur heb ik dus weinig veranderd. Wel heb ik historische elementen die met het maken van wijn te maken hebben toegevoegd. Ik heb het accent toen aanvankelijk meer op Bordeaux wijnen gelegd en ben voor een hogere prijs/kwaliteit verhouding gegaan. Want daar draait alles om: kwaliteit. Zonder dikdoenerij. Onder de huidige generatie afgestudeerde wijnkenners zie je toch wel een hoop uiterlijk vertoon en poeha…wat dat betreft zijn wij gewoon ouderwetse wijnboeren…haha!

Hogere kwaliteit dus ook een hogere prijs?

“Wat ik net zeg: we kiezen heel bewust voor het wat hogere marktsegment. Maar vergis je niet. Wij hebben hier ook prima wijnen voor pak ‘m beet acht of negen euro per fles. Tijdens de corona periode kochten veel mensen in Breda bij de detailhandel, om zo hun steun te betuigen. Opvallend vaak hoorden we: ‘oh, je hoeft bij jullie helemaal niet veel meer kwijt te zijn dan bij de Albert Heijn’. Dat klopt, maar je vind hier natuurlijk flessen die je daar echt niet gaat aantreffen. En die mogen meer kosten.”

“Weet je, wijn kopen is vertrouwen. Een klant gaat af op je advies. Er kunnen hier twee klanten binnen komen, die exact hetzelfde die avond op het menu hebben staan, maar die toch met een verschillende wijn naar buiten gaan. Door een beetje door te vragen kom je al snel achter iemand zijn smaakprofiel.”

Dat moet een vinoloog dus ook kunnen?

“Ha, grappig dat je dat zegt. Officieel ben ik geen vinoloog door een wat merkwaardig examen 40 jaar geleden. Voor het zogenaamde organoleptische deel, da’s gewoon het herkennen van de wijnen door blind te proeven, slaagde ik met vlag en wimpel. Bij het theoretische deel bleek de voorzitter van mijn eindexamencommissie een importeur van wijnen uit het Oostblok. Van de 40 vragen gingen er 24 over wijnen uit die landen, terwijl het hele procedé van wijn maken niet aan de orde kwam. Tja, dat deel was geen succes. Het examen ging enorm tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel in en dat is bij mij toch al heel sterk ontwikkeld. Ik dacht toen: ‘bekijk het allemaal maar’ en ik heb mijzelf verder alles aangeleerd. Nooit spijt van gehad. Nou geloof ik daar toch al niet zo in, in spijt hebben. Dingen gaan soms gewoon zoals ze gaan en daar moet je je bij neerleggen.”

Dus ook bij  de opkomst van non-alcoholische wijnen?

“Ja, hoewel dat nu nog niet zo’n vaart loopt. Ik kan dat uitleggen. Alcoholvrije wijn maak je door een zogenaamde omgekeerde osmose. De alcohol wordt onttrokken. Dat is toch de smaakmaker van de wijn. Die haal je weg, maar doordat dat op hoge temperatuur gebeurt, onttrek je ook andere smaken. Maar eerlijk is eerlijk: doordat men dat nu ook op lagere temperaturen kan, worden non-alcoholische wijnen wel beter. Ik zie die wijnen echter nog niet snel de overhand nemen, ondanks dat alcohol het nieuwe roken is.” 

Met wie zou je zelf wel eens aan de keukentafel willen zitten? 

“Eloi Dürrbach, een fantastische wijnmaker die vorig jaar november is overleden. Hij kreeg ruzie met wijnautoriteiten en verkocht zijn prachtige wijn toen maar gewoon als een tafelwijntje, zonder de gebruikelijk Franse kwalificaties. Ik zei net dat ik niet iemand ben van ‘spijt hebben’. Dat moet ik dus corrigeren: ik heb er wel spijt van dat ik die man niet gewoon een keer ben gaan opzoeken.” 

Naam:
Hans Vos
Zaak:
Wijnhuis Oktober
Functie:
Eigenaar
Burgerlijke staat:
Weer vrijgezel, vader van Paulien, Sjoerd en Maaike, opa van Saar (12), Joep (10), Juul (8) en Jip (7).        
Passie:
“Wijn. Punt uit”.