Regenboog

Het was een mooie week voor Piet Nijs. De masseur van NAC reisde naar Rusland om daar de spieren van de heren internationals te kneden. Voor het eerst. Nijs masseerde Nederland naar 1-1 op woensdagavond en donderdag stond hij weer veilig op Bredase bodem. Klaar om de geelzwarte mannen klaar te stomen voor de wedstrijd tegen Rayo Vallecano en de eerste competitiewedstrijd tegen AZ, over een week.
Tegen de Spanjaarden hield NAC het op 2-2. En heeft Nijs met een volle ziekenboeg nog voldoende pijntjes om weg te masseren. Waar de uitnodiging voor Oranje vandaan kwam, dat is nog steeds een groot vraagteken voor Piet. Hij had wel een vermoeden, maar het zeker weten... Vrijdag, na het potje op de Blauwe Kei, haalde de vriendelijke masseur zijn schouders er maar eens over op. Niet belangrijk, hij was erbij. En de volgende keer waarschijnlijk gewoon weer. Het was goed bevallen, deze oefensessie, zo was hem wel duidelijk gemaakt. Piet was intussen met heel andere zaken bezig. Terwijl de regen elders in de stad met bakken neerkwam, hing het zonnetje net voor de schemering boven de Blauwe Kei. Een prachtige dubbele regenboog tot gevolg. De masseur werd even fotograaf.
'Prachtig toch?', keek hij vragend, met een glimlach op zijn gezicht, zo groot als de regenboog. Daarmee verklaarde hij meteen zijn uitverkiezing tot masseur van Oranje. Met zo'n humeur verdwijnen de pijntjes vanzelf.

Wijnand Nijs
(geen familie van)