De dag de onschuld stierf

Het Journaal had het nog nooit zo onomwonden gezegd. Een 'autochtone Nederlander' heeft een aanslag gepleegd.

Volgens mij zijn alle Nederlanders autochtoon, maar goed. Tussen neus en lippen werd eigenlijk gesteld dat niet een verwarde Marokkaan of een bezeten Pakistaan verantwoordelijk is geweest voor vijf doden op Koninginnedag, maar wel een oer-Hollandse man uit Gelderland met een verstandsverbijstering of een hekel aan het Koningshuis.

'Autochtoon' is in dit geval ongetwijfeld bedoeld als ontstekingsremmer. Was het een 'Allochtoon' geweest dan zou er een volkswoede zijn ontstoken die haar weerga niet zou hebben gekend.
Okee, je mag dan zo nu en dan een homofiele politicus vermoorden of een vrijgevochten, ietwat gezette, filmmaker; van één ding blijf je af hier in ons land. En dat is het KONINGSHUIS. Een aanslag op Beatrix wie kan het verzinnen!! Claus draait zich nog maar eens om in zijn graf: "Das gibts doch nicht".

Deze gestoorde Gelderlander, en ik zal deze provincie alleen al hierom als de pest gaan mijden, heeft het dus voor elkaar gekregen om in één klap het meest onschuldige wat het Nederlandse volk nog bindt, om zeep te helpen: de onschuld. Ik zag het in de ogen van het tienjarig meisje met oranje vlechten in heur haar. Ze had de paniek gezien en plengde de laatste tranen van een traditie.
Want, ach, als er een dag in het jaar is waarop alles met elkaar is verbonden; alle tegenstrijdigheden even aan de kant worden gezet; en iedereen net iets liever is, is het wel 30 april.

Ik zie een bordes met een wuivende Juliana naar de zoveelste scoutingclub. Bloemenleggende kinderen tot de trappen vol zijn. Een verveelde en fotografen pestende Willem-Alexander. Ik zie een vreemdeling kussende Beatrix en een naar de verkeerde kant zwaaiende Claus. Een aanvankelijk schuchtere Maxima.. Ik zie Goedereede als door de ogen van een Dagboek van een Herdersshond. Ik zie ouders met kroost op kleden in parken. Oude van dagen met vilten oranje hoofddeksel.

Maar ik voorzie ook terugtredende oranje-voorzitters; alleenstaande dranghekken en in het ergste geval een Pausmobiel. En ik hoor de eerste grappen: 'Harry Mulish zit achter De Aanslag'.

Het allerergste is dat ik sinds gisteren geen beroep meer kan doen op mijn Nederlanderschap. De Hollandse onschuld is gestorven en daarmee een deel met mij. Het enige lichtpuntje van deze onvergetelijke 30 april is wel onze koningin zelve. Zelden heb ik Beatrix zo recht uit het hart horen spreken. Geen schmink, geen hoed; gelijk een mens. Daar kan een Suzuki Swift niet tegenop.