Ik moet de cel in

Ik moet de cel in. De sterke arm zal mij binnenkort van mijn bed lichten en tussen moordenaars, kinderverkrachters en andere psychopaten plaatsen.

Ik zal onder dwang stukken zeep moeten oprapen in de gemeenschappelijke doucheruimte van de Koepel en zodoende de 'Bitch' worden van een negroïde seriemoordenaar. Dientengevolge zal ik me aansluiten bij de kaalgeschoren, overmatig getatoeëerde malloten van de White Power-clan en anaal drugs moeten binnensmokkelen. Pijnlijk, maar het is niet anders.

Hoe is het hemelsnaam zover gekomen? Welnu, de reden voor mijn opsluiting ligt in het voldongen feit dat ik mijn hond niet heb aangelijnd. Het gebeurde vorig jaar op het Chasséveld waar tegen de Singel aan een losloopstuk is. Mijn hond, 'Vrijdag' genaamd, kan niet lezen en liep vrolijk kwispelend over het fietspad naar de prachtige Kastanjebomen om daar een reukspoor achter te laten. Daar mocht hij niet loslopen en dat wist de hondenwachter die zich verderop achter een gebouw had verscholen.

"Uw hond mag hier niet loslopen", hijgde hij in mijn gezicht na een sprintje van honderd meter. Ik zag dat hij zijn hand op zijn wapen hield. Hij deed me denken aan de agent van Guust Flater, altijd attent om iemand op de bon te slingeren. "Dat weet ik meneer Van Bavel, we gaan direct weer terug naar het losloopstuk". Ik kende de hondenwachter al langer en wist dat hij beleefdheid moeilijk kon plaatsen. "Nou, dat is dan mooi te laat. Ik zal hier toch een bon voor moeten uitschrijven." Van Bavel had kennelijk een assertiviteitscursus gevolgd. In vroeger tijden zou hij rood zijn aangelopen en met consumptie hebben gesproken. "U moet vooral doen waarvoor u bent opgeleid", stak ik en vervolgde mijn weg.

Dat deed Van Bavel ook. Ik kreeg een boete van 75 euro die ik niet betaalde; moest voor het gerecht komen waar ik niet verscheen en kreeg afgelopen week een brief van de Politie Midden- en West-Brabant dat, en ik citeer: 'een boete van 75 euro gelijk staat aan één dag hechtenis en bij niet betaling tot betekening van het vonnis zal worden overgegaan'. Veel omfloerste woorden voor de bak ingaan.

Nu zou ik allang hebben betaald ware het niet dat mijn hond niet lang na de Aanhouding overleed, waarschijnlijk ten gevolge van posttraumatische stress. Een boete krijgen voor een dode vriend past in dit geval niet. Het is als een brief van de DELA bij de geboorte van je kind; onnodig grievend.

Dus zal ik in naam van Vrijdag me één dag als de Graaf van Monte Cristo eenzaam laten opsluiten. Een mooie dag om alle tochten die ik samen met mijn hond heb ondernomen in gedachten te herlopen. Als de cipier dan 's avonds de ijzeren deur opent en ik knipperend met mijn ogen de eerste zonnestralen probeer te verwerken, zal ik mijn inmiddels verrotte tanden bloot lachen.
Hebben we toch gewonnen, meneer Van Bavel.