Ramp

Er heeft een aardbeving plaatsgevonden. Of een andere ramp. Talrijke bewoners zijn dakloos, zou je zo zeggen. Is het in Japan, Italië, Indonesië, of ergens anders op een exotische locatie? Nee hoor, de ramp is gebeurd in Breda. Bij zorgcentrum Vredenbergh langs de Claudius Prinsenlaan heeft een bomexplosie een deel van het gebouw verwoest. Zou je zeggen.

Maar nee, niets van dat al. Want sinds de nieuwbouw van het zorgcentrum Vredenbergh klaar is, is de sloop van het oude stuk begonnen. Een eerste deel is al met de grond gelijk gemaakt. De restanten zijn afgevoerd. Nu is het tweede deel al aardig op weg. De slopers hebben er een lekkere klus aan. Maar ja, intussen is het voor de bewoners van de naastgelegen nieuwbouw toch een regelrechte ramp. Denk je van je nieuwe woonplek te genieten, begint er een heus inferno naast je deur. Hoeveel stress zal dat niet geven voor onze zorgbehoevende medemens?

Eigenlijk is het een beetje een rotstreek. Ze worden blij gemaakt met een dode mus op hun nieuwbouwstek. Rust en ruimte? Voorlopig niet. Al weken zijn de sloopwerkzaamheden gaande. Van de week joegen wolken stof hoog de lucht in, wat vast geen pretje was. Want ook de bewoners van Vredenbergh hebben af en toe een teug frisse adem nodig. Om het allemaal draagbaar te maken hadden ze een sproeikanon ingezet. Een nevelwolk moest helpen om het sloopstof neer te slaan voor het de nieuwbouwgevels bereiken kon. Zul je net zien dat die nevel vergeven was van de levensgevaarlijke legionella-bacterie. Zo komen we snel van onze oudere medebewoners af. Ouderen slopen in plaats van gebouwen. Kunnen ze wel? Ook een manier om de doorstroming in het gebouw te bevorderen.

Ja, een ramp is niet ver weg. Zelfs in Breda niet.

Guido van der Kroef