Gluurweer

Het is een nare afwijking hoor. Maar ja. Iedereen doet het, zegt een anonieme kennis van me. Zeker in december vrágen mensen erom. In de donkere dagen waarin we nu zitten laat jan en alleman de gordijnen klakkeloos openstaan. Die kennis van me heeft al vaak geprobeerd om af te kicken en het is echt een stuk minder geworden dan vroeger. Maar met gluurweer moet hij wel: gluren. In huiskamers, kantoren, keukens. Winkels, kelders, alles wat een open raam met inkijk heeft. En maar loeren wat er gebeurt binnenskamers.

Zo kwam hij een hometrainer op een schoolkantoor tegen. Met een hippe rode skippy bal. Wat moet iemand op een kantoor met die dingen, vroeg hij zich af. Lekker trappen in de pauze? Of bouncend indruk maken op de collega aan de andere kant van het bureau? Of gewoon even afreageren? Zou best kunnen, denkt mijn kennis. Want een boksbal stond er ook in de andere hoek. Ook rood. En dan die jas... wat een lekkere warme jas. Zomaar op dat bureau in het weekeinde. Van wie zou die zijn? Krijg je het soms koud van toeristische studies? Of juist niet, en ga je daarom zonder jas naar huis van je werk? Mooi jasje ook... zegt mijn kennis.

Blij dat ik er geen last van heb, gluurdrang. Afkicken is bijna onmogelijk. Mijn kennis schaamt zich er erg voor. Je dringt natuurlijk iemands privacy binnen. Het is iets buiten hemzelf, zegt hij. Hij kan er geen weerstand aan bieden. Maar in het voorjaar zal het beter gaan, als het gluurweer voorbij is. Tot die tijd is het moeilijk. Zal hij zich tevergeefs proberen in te houden. Enfin, hij vroeg me u te waarschuwen. Voor als hij in de avond langs mocht wandelen. Doe op tijd uw gordijnen dicht. Het is gluurtijd tenslotte.