Glas in goot

Als je vorig jaar over de Markkade door de spoortunnel de stad uit fietste, kon je je nog wel eens het lazarus schrikken. Dan richtte zich ineens in de goot op borsthoogte in die tunnel de gestalte op van een zwerver of een junk. Dat probleem is opgelost.

Want het was me wat, dat gesnurk van lieden zonder vaste woon- of verblijfplaats in die taps toelopende goot onder de spoorbrug. Wedden dat ze, met de hele nacht Guus Meeuwis boven je hoofd, heel wat hadden moeten ‘nuttigen’ om er een beetje te kunnen slapen? Bovendien: elke geschrokken fietser is er natuurlijk één te veel!

Die tijd is voorbij. De autoriteiten hebben kordaat maatregelen genomen! De goot is volgestort met beton. Dus autoriteiten kúnnen kordaat zijn, zelfs in Breda. Slagvaardig is nu aan een ernstige misstand een einde gemaakt, een toch wel fors maatschappelijk risico is uitgeschakeld. Geen zwervend volk meer in de goot. Of….Nou ja, vul de woordspeling zelf maar verder in. En misschien ook geen bierflesjes meer in die goot. Want glas op straat, we weten dat dát wel linke soep is.

Dat weet vooral de jongen die in de nieuwjaarsnacht in het centrum van Breda zijn neus kwijtraakte. Iemand heeft die met een stuk glas van z’n gezicht gemaaid. Wie in het weekend ’s nachts door Breda gaat ziet op veel plekken in vensterbanken en op de grond bierglazen en bierflessen. Glas maakt soms meer kapot dan je lief is, hebben we geleerd.

De autoriteiten konden in de tunnel kordaat zijn, omdat ze geen tegenspel kregen. Hoe anders gaat dat als iemand suggereert om in de centrumhoreca met veiligheidsglas te gaan werken. Dat is glas dat in duizend kleine stukjes breekt, als je ergens hard tegenaan stoot. Het is vijfmaal gebakken, of zoiets. Dit glas voorkomt dat volgeladen, opgewonden standjes of types met te veel pillen binnen, zo’n glas half kunnen afbreken en er de namaak plastisch chirurg, Frankenstein of de keurslager mee gaan uithangen. Uitgaan is tegenwoordig wat avontuurlijker dan in de vorige eeuw. Dat is vaak leuk, soms link. Sommige risico’s, zoals gedonder met glazen, zijn te voorkomen. Zijn op bloedstollend simpele wijze te voorkomen.

Maar dan. Dan komt de halve Bredase horeca huilie-huilie doen over de romantiek van echte bierglazen. En wat het wel niet kost! Doorzichtige kullekoek natuurlijk. Sinds wanneer gaat bij de doorsnee bierdrinker vorm boven inhoud? Bijkomend voordeel: Niemand snijdt zich meer in de spoelbak of elders. Win-win.

En dan. Dan buigen bestuurders toch. Dat gebeurt in Maastricht, waar de man van Albert Verlinde tegenwoordig de burgemeestersketting draagt, dat gebeurt in Breda.

Ze willen graag in overleg dingen regelen. De boel bij elkaar houden. Soms werkt dat principe niet. Dan moet er bestuurd worden. Ik schat dat die jongen zijn neus en de rest van zijn gezicht ook liever bij elkaar had willen houden.

Ik zeg: elke afgehakte neus is er één te veel. Niet zaniken over gehecht zijn aan je glazen fluitje. Als er iemand weet wat gehecht zijn betekent, zijn het die jongen en al zijn voorgangers die letsel opliepen.

Even flink zijn, bestuurders. Net zo flink als toen de betonmortelwagen werd afgestuurd op die maatschappelijk volstrekt gevaarloze figuur die een beetje droog en uit de wind probeerde te slapen in de goot onder het spoor over de Markkade.

Henk Schol