Go studentenvereniging

Gisteren heb ik besloten om te stoppen. Ik ben gestopt bij mijn studentenvereniging. Al een paar weken ben ik aan het twijfelen, aan het wikken en wegen, vind ik het wel of niet leuk, voegt het iets toe en zijn de vermoeiende avonden en dagen spierpijn het wel waard?

Ik kon hierop antwoorden met ja en nee maar mijn negatieve gevoel overheerste. De afgelopen periode op school heb ik verknald en ik zal de komende maanden moeten laten zien wat ik kan.

Dat ik het kan, daar bestaat geen twijfel over maar dit lukt mij alleen als ik me er helemaal voor kan inzetten, als ik al mijn tijd en energie daarin kan steken en niet maar half. Daarom ben ik al een poosje bezig met het loslaten van alle stressfactoren in mijn leven en het helpt. Er is letterlijk een last van mijn schouders. De hoofdpijn is minder, ik merk dat ik minder stress heb door hoe mijn lichaam reageert op mijn nieuwe manier van leven en daarom moest ik ook triton vaarwel zeggen, al is het met pijn in mijn hart.

Want wat zal ik mijn ploegje missen, de adrenalinekick als je met een sneltreinvaart over het water glijdt en daarna tot in de late uurtjes na gaat borrelen. De heerlijke mannen strak in het colbert inclusief stropdas. Onze vier mannelijke coaches die ons meerdere malen dagen van spierpijn hebben bezorgd waardoor de trap aflopen onmogelijk werd omdat de bovenbenen niet meer konden. Ja Triton was leuk, het was een mooie ervaring, een spannende ervaring en misschien wel een doorslaggevende ervaring.

Ik ben en zal nooit het type voor een studentenvereniging zijn, want naast alle positieve ervaringen staan er ook negatieve tegenover en deze waren voor mij toch echt de doorslaggevende factor waardoor ik zeg; Vaarwel Triton.

Jasmijn Goedhart
Jasmijn Goedhart komt uit Breda en studeert sinds een half jaar in Utrecht.