Los zand onder mijn voeten

Het strand strekt zich voor me uit, ik hoor de golven, zie het zand opstuiven en ik ruik. Het ruiken van de zee, de lucht van het strand en van het zand maakt mij intens gelukkig. Een koude rilling langs mijn rug en een windvlaag doet mijn wangen blozen.

Ik was in Scheveningen met mijn vriendinnen en we genoten. Ondanks de dreiging van de donkere wolken boven ons beseften we dat het onze dag was. Ontspannend, gezellig maar vooral voor herhaling vatbaar. Allemaal hebben we een hectisch jaar achter de rug en waren we zo toe aan een moment voor onszelf en toen ik gisteren thuiskwam voelde het goed. Mijn hoofd was leeg en mijn lichaam was de rust zelve.

Naast het wandelen, foto’s maken, mensen kijken, koffie drinken, pannenkoeken eten en tussen de middag bij de Mac crashen hebben we heel veel gelachen, gepraat en zelfs een beetje gehuild.

Het begon met de autorit richting Scheveningen. Jeugdsentiment met hitzone 12, luidkeels hebben we meegezongen met de Backstreet Boys, Westlife en anderen. Wat maakte het verschil? Wij zaten nu achter het stuur In plaats van onze ouders die ten tijde van hitzone 12 taxichauffeur voor ons speelden.

Scheveningen naderend kwamen we eerst door Den Haag, wat al een grote indruk op mij achterliet. Een indrukwekkende, bloeiende stad vol met mooie gebouwen en toch zo groen. Het aanloopje naar het strand was gemaakt.

Nadat we de auto geparkeerd hadden liepen we de duin over en bij ons allemaal verscheen er een grote grijns op het gezicht. We stonden daar als jonge Brabanders, niet gewend om aan het strand te zijn en als een kind zo blij om eindelijk dat losse zand onder onze voeten te voelen.

Jasmijn Goedhart
Jasmijn Goedhart komt uit Breda en studeert in Utrecht. Op BredaVandaag.nl schrijft ze wekelijks over haar studentenleven.