Column: Strepen trekken

Hardlopen is grenzeloos en als je maar genoeg conditie en tijd hebt dan zou je zomaar de wereld rond kunnen rennen. Een aantal lopers heeft dat kunstje al een keer geflikt.

Grenzen, het blijven rare fenomenen. We trekken strepen, plaatsen eventueel paaltjes, hekken, ja zelfs muren. Vaak komt er gedonder van dit streepjes trekken. Hele oorlogen zijn er uitgevochten voor het veroveren of terug- winnen van een stukje land. Wanneer je aan de ene kant woont, mag je niet zomaar naar de andere kant. Families, vrienden zijn op die manier van de ene op de andere dag van elkaar gescheiden.

Ik stel mezelf weleens voor hoe dat zou zijn. Nu loop ik vrij door de mooie Baronie van Breda maar op een dag staat er een controlepost bij bijvoorbeeld het einde van de Baronielaan. Ik word gesommeerd om te draaien. Het Mastbos is geannexeerd door België.

Gelukkig is dat niet zo. Wij kunnen ons vrij bewegen en gaan en staan waar we maar willen, als we maar binnen de Europese Unie blijven. Want wil je verder dan moet je weer het juiste papiertje hebben om verder te gaan. Zoals gezegd, we leven hier in ons kikkerland in vrijheid, overvloed en vrede. Iets wat andere mensen ook graag zouden willen hebben.

Maar helaas, dat kan niet want je woont aan de verkeerde kant van de streep in armoede. Een oplossing is dan natuurlijk om over de streep heen te vliegen (zou ik ook doen) maar wanneer je bent geland op bijvoorbeeld Schiphol kom je na ontvangst terecht in een eindeloze papiermolen terecht. Dat kan soms heel lang duren (wel 8 tot 10 jaar). Daarna moet je weer terug naar waar je vandaan kwam, de andere kant, naar bijvoorbeeld Angola. Een land waaruit je bent vertrokken omdat je bijv. geen kind soldaat wilde worden.

Laten we afspreken dat we nog maar twee strepen accepteren: de start- en finishstreep.
PUNT en verder KEEP ON RUNNING.