Meelopers

Mijn herinnering aan een voetbalstadion bestaat vooral uit koude voeten en kippenvel. Veel kippenvel. Van de kou welteverstaan. Maar het kan ook anders.

Dat ondervond de zestigjarige Djee van Suijlekom afgelopen zondag, toen ie door duizenden Feyenoord supporters hartstochtelijk werd toegezongen. Djee, ernstig ziek en fervent Feyenoord supporter, bracht zijn laatste bezoek aan “de Kuip”. Ook de aanwezige PSV supporters deden oprecht mee aan dit indrukwekkende eerbetoon. 'You'll never walk alone' uit duizenden kelen, in een kolkende Kuip. Kippenvel.

Om de één of andere reden hebben voetbalsupporters iets met herdenken. In Breda weet men daar alles van. De in 1989 overleden Andro Knel wordt nog altijd herdacht. Ook hierbij zijn twee clubs, eensgezind van de partij: NAC en Sparta. Dat is nou respect.

Ik herinner me de herdenking van Ferry van Vliet. Doetinchem, 31 mei 2001: voetballers in tranen. Supporters van NAC en De Graafschap, schouder aan schouder en uit volle borst: “You'll never walk alone”. Kippenvel.

Ook in Utrecht weet men wat respectvol herdenken is. De op 29 november 2005 overleden David Di Tommaso is men nog steeds niet vergeten.

Terwijl Djee in Rotterdam, één van de mooiste momenten van z'n leven meemaakt, vindt er in Utrecht een ware veldslag plaats. Honderden Utrechtse voetbalsupporters bekogelen agenten en politiepaarden met vuurwerk en stenen. De meute is door het dolle heen en de politie voelt zich genoodzaakt om waarschuwingsschoten te lossen.

Met z'n allen tegen een hand vol politie, want you'll never walk alone, toch?

Kippenvel.