Verborgen Bredase talenten in bloei

Terwijl ik bezig ben aan een eindejaarsspurt, herinner ik me dat ik een uitnodiging heb ontvangen. Een voor een expositie met schilderijen, gemaakt door bijzondere mensen. Tot stand gekomen onder begeleiding van een bijzondere vrouw. Bijzonder omdat zij het vanzelfsprekend vindt om een deel van haar tijd vrijwillig door te brengen met ´haar schildersgroep´, een club mensen met een verstandelijke beperking.

Hoezo, heb ik geen tijd? Tijd hebben is keuzes maken! Ik doorbreek mijn dilemma over het wel of niet gaan, en fiets in hoog tempo naar een gebouw van Amarant aan Princentuin 1. Langs een nu nog kaal Dr. Struyckenplein. Borden beloven een winkel- en woonoase op termijn. Vervolgens door een subtiel versierde Laan van Mertersem. Bewoners hebben - met Kerst in het vooruitzicht - besloten om een verlichte ster aan de vlaggenstok te hangen; nagenoeg iedereen doet mee.

In het donker moet dat prachtig zijn. Voorlopig is het nog dag, en licht. Toch branden de kaarsen al in het kapelletje op de hoek van de Laan van Mertersem en de Haagweg. Mijn blik rust kort op twee kinderen en een volwassene die ik daar geknield zie zitten. In de vijfde versnelling fiets ik via de Nieuwe Heilaarstraat verder naar mijn bestemming voor die middag.

Komend vanuit een hoog tempo geef ik me gewillig over aan een moment van vertraging. Binnen in de tijdelijke expositieruimte, word ik verrast door de warmte. Het lijkt wel hoogzomer in Princentuin door de verborgen talenten die hier in bloei staan. Het resultaat is buitengewoon: bonte schilderijen en blije mensen. Hoe mooi is dat in een Bezig Breda.