Heroïne godverdomme

COLUMN – De decembermaand is een periode waarin velen een moment stil staan bij de minder bedeelde medemens. De kerstgedachte in Breda: ‘Och ja, die arme daklozen….. Mooi, hebben we dat ook weer gehad. Ik heb er verder niets met die stinkende junks. Lapzwansen. Ik wil ze sowieso niet in mijn achtertuin. Opdonderen. Zo, en nu aan tafel.’

De soap rond het realiseren van een opvang voor alcohol- en drugsverslaafden is in een nieuwe fase beland. De rechter doet volgende week uitspraak in een zaak die een hockeyclub en een wijkraad aanspanden tegen de gemeente. Ze zijn niet gediend van de komst van zo’n pension aan de Galderseweg. Overlast dreigt, menen zij.

Maar geldt het niet andersom? Moeten de verslaafden zich zorgen maken over de dronken hockeyteams die voorbij komen fietsen? En ga eens op een doorsnee zondagmiddag bij een voetbalwedstrijd langs de lijn staan, vergeleken bij wat je daar ziet, blijken die junks plots koorknaapjes.

Het is rijksbeleid om verslaafdenopvang ‘midden in de samenleving’ te organiseren. Junks in de woonwijk dus. Dat daar een hoop mensen op tegen zijn, is een understatement. De stad is al enige tijd in rep en roer. De tegenstanders zijn trouwens niet te onderscheiden in sociale klassen. Zowel in de Bredase ‘achterstandswijken’ als in de meer welvarende stadsdelen zijn ze dit keer opvallend eensgezind. Dat krijgen die daklozen wel voor elkaar. Petje af in dat opzicht.

In andere grote steden zijn dit soort opvanglocaties al lang gerealiseerd. Tot op heden zijn er geen grote incidenten voorgevallen. Geen kinderen uit de buurt die worden vermist of bejaarden die worden beroofd en vrouwen die worden aangerand. Althans niet meer dan normaal. Het is dan ook een kwestie van schijnveiligheid waarin veel mensen geloven.

Het is straks waarschijnlijk rustiger in de buurten rond de toekomstige opvangplekken, omdat daar streng wordt gecontroleerd en juist extra aandacht is om overlast te voorkomen. Tja, helaas hebben die verdomde crackhoeren marketingtechnisch geen meerwaarde.

Alleen verslaafden die weer willen meedraaien in de samenleving, dus werken en zo, zijn straks welkom. Strenge selectie vindt plaats en overtreders kunnen snel hun knapzak weer pakken. Maar degene die denkt straks achteroverleunend zijn shotje te pakken in zijn luie stoel in een lekker verwarmd pension in een Bredase woonwijk heeft nu al last van een delirium. Sterker nog een bad trip. Dit soort stadsgenoten zien we blijkbaar liever niet. Of we kijken tijdens de feestdagen scheel van de drank de andere kant op.

Breda is een warme stad met warme mensen. Iedereen is welkom, toch? Dacht het niet. De Parel van het Zuiden leeft in een Bourgondische bubbel en die mag niet worden doorgeprikt door een roestige naald van een heroïnejunk of door een stukgeslagen fles wodka. Nee, de Bredanaar houdt van lekker eten onder het genot van een drankje, maar niet van mensen aan de zelfkant. ‘Kom laten we met zijn allen het glas heffen op een voorspoedig 2013. Ook voor die arme daklozen. Mooi, hebben we dat ook weer gehad.’