Fijne dágen!

Fijne dágen! Hoe vaak dat de afgelopen week in mijn oren is getetterd. Het meisje bij de kassa in de supermarkt, is er schor van. Gemakshalve ga ik er vanuit dat ze meent wat ze zegt. Geen tijd om daaraan te twijfelen.

Fijne dágen! Hoor ik mensen roepen op misschien wel het meest chaotische boodschappenplein van Breda, het Valkeniersplein. Intussen opletten dat ik niet van mijn fiets word gereden door automobilisten die daar, bijna agressief, het laatste vrije parkeerplekje proberen te bemachtigen.

Fijne dágen! Zeggen ouders tegen elkaar op het schoolplein. Gevolgd door 'geniet ervan'. Een enkeling bekent het best veel te vinden zo aan het einde van het jaar, in het streven om de hoeveelheid leuke dingen met elkaar te combineren.

Fijne dágen! zegt onze visite uit Nieuw-Zeeland, even terug in Nederland voor familiebesognes. De relaxte levensstijl van daar is de hunne geworden. Ze aanschouwen het drukke gedoe in Nederland en verlangen terug naar hun zelf gekozen moederland waar het nu 26 graden is en de zon schijnt.

Fijne dágen! Zeggen mijn opdrachtgevers tegen me. Omdat ik met de meeste al langer mag samenwerken, voel ik de oprechtheid van hun wens. Een van hen heeft de kerstwens gecombineerd met het boekje Hartcore; een pleidooi voor de onverbiddelijke kracht van hartelijkheid als oplossing voor alles. De kerstdagen; fijne dagen om dat te lezen.

Fijne dágen! Als slotwoorden van deze column. Voor jou, als lezer. Ik meen het.