Mijlpaal

Ze stond al een tijdje ingeschreven. Op allerlei verschillende sites. Iedere keer verzonnen we weer een pakkende tekst in de hoop dat ze zou opvallen tussen al die andere reacties. En iedere keer als ze werd uitgenodigd zat ik weer in spanning. Zou ze het worden? Zou ze het leuk vinden? Vinden de anderen haar wel leuk?

Soms stond ze na vijf minuten al buiten. Griezelend, vol afkeer of gierend van de slappe lach.
Andere keren bleef ze tijden weg en was ze enthousiast.
Na een paar hevige teleurstellingen toomde ze haar gretigheid in en veranderde het in voorzichtig positief. Bang om weer een tegenvaller te moeten incasseren.

Na een paar maanden kenden we de platte grond van Breda bijna uit ons hoofd. Koninginnestraat, Magnoliastraat, Haagdijk, Teteringsedijk… ik kan een vreemdeling op dit moment al aardig de weg wijzen in Breda.
Niet gek voor een relatief nieuwe inwoner.

Het is gek dat je ook al snel weet in welke wijk de meeste kans van slagen is. Waar het leuk is, gezellig. We weten zelfs in de meeste wijken de winkels wel te vinden. Handig als de supermarkt om de hoek ligt en je niet ’s avonds op je fiets de stad moet doorkruisen.

We hebben voor panden gestaan waar wij als ouders niet echt een heel behaaglijk gevoel kregen. En huizen waar ik zelf wel naar binnen zou willen stappen en zou willen zeggen: ik wil ook!
En plotseling was het dan zover. Ze belde op of ik met haar mee wilde. Kon ik ook even kijken. Ik klom twee trappen op richting zolder. Stapte voorzichtig over de huisraad van ik weet niet hoeveel anderen heen en zag wat zij zag: een plekje voor haarzelf. Aan de zonkant van het huis. Klein, smal, een L-vorm, maar knus. Heel knus.

Vlak voor de kerst tekende ze haar huurcontract en na de feestdagen begon het schilderwerk. Vlak voor de jaarwisseling bleef ze er zelfs voor het eerst slapen.
Mijn jongste.
De laatste die haar vleugels aan het uitslaan is. Op kamers. Gelukkig in ons eigen Breda. Op fietsafstand dus van mijn moederhart.

Een nieuwe levensfase aan het begin van een nieuw jaar.
Hoe symbolisch wil je het hebben?
Ik wens u net als mijn jongste alle geluk van de wereld toe voor het komende jaar!