Zandberg, hier ben ik thuis
Column‘Vertrouw op je voeten’. Dat krijg ik te horen als ik rond middernacht via een tussendoorgangetje naar huis loop. De stenen liggen niet gelijk, het paadje is smal en grotendeels onverlicht, kliko's staan in de weg. Het is mijn tienjarige zoon die wel heel fraai formuleert dat ik niet zo bang moet zijn.
We komen terug van een buurtbarbecue volgens de Amerikaanse formule – iedereen neemt wat mee - in ‘ons Zandberg’. Dit deel van Breda blijkt heel wat kooktalenten te herbergen, en Zandberg-zzp’ers! Nog meer dan ik al vermoedde.
Voorheen vonden dergelijke buurtfeesten plaats op straat. Gemeentelijke verordeningen maken het echter lastig om nog een vergunning te krijgen om straten volledig af te sluiten. Beeldend kunstenaar en buurtbewoner Marius Boender bood een oplossing. Hij was - voor het tweede achtereenvolgende jaar - zo gastvrij om zijn buren te laten mee genieten van zijn groene woon- en werkoase.
Een van de bekendste oud-bewoners van Zandberg-West, Thijs van der Molen, was er ook. De zanger - die vroeger op de Zandbergweg woonde en nog altijd honderduit over de vroegere bedrijvigheid in de wijk kan vertellen - kwam deze keer slechts voor de gezelligheid. Niet om zijn vroegere hits te zingen. Of toch?
Eenmaal thuis, blijkt dat we te vroeg zijn weggegaan. Via de openstaande ramen hoor ik Thijs samen met de buurtbewoners zingen: ‘Het leven is goed in m'n Brabantse land, het land waar mijn wieg heeft gestaan…’
Mijn wieg stond hier niet, mijn hart ligt hier wel. Zandberg, hier ben ik thuis. Of zoals BlØF het afgelopen vrijdag in de uitverkochte MEZZ wellicht heeft gezongen:
“Hier ben ik veilig
Dit is mijn kerk
Dit is mijn haven, hier leg ik aan
Hier kan ik slapen, hier moet ik staan
Hier ligt mijn hart voor jou”
Hennie van de Kar
Hennie van de Kar is sinds 2001 tekstschrijfster in Breda.
