De tien kilometer tijdens de Singelloop in Breda. foto Wijnand Nijs
De tien kilometer tijdens de Singelloop in Breda. foto Wijnand Nijs

Uitblazen na Singelloop

Column

Meedoen aan de Singelloop is als kijken naar vuurwerk met Oud & Nieuw; daar hoef je niet over na te denken, dat doe je gewoon.

In de afgelopen acht jaar heb ik zo'n beetje alle afstanden gehad; van een rondje familieloop tot een eenmalige uitschieter in de vorm van de halve marathon. Afgelopen zondag bleef ik mijn favoriete afstand trouw; de tien kilometer. Lang genoeg om als persoonlijke uitdaging te beschouwen en kort genoeg om wel vermoeid maar niet uitgeput aan te komen. De afstand was bekend, maar toch was het dit jaar anders dan andere jaren.

Dit keer nam ik een tasje mee met koolhydraatrijk voedsel. Niet voor onderweg, maar om achter te laten bij het kraampje van de Bredase Voedselbank, die voorafgaand aan het hardloopevenement een oproep had gedaan om eten mee te nemen voor een extra inzameling. Mocht deze actie geen volle winkelwagens hebben opgeleverd, dan hoop ik dat er minstens nog meer bekendheid is ontstaan voor het werk van de Voedselbank.

Anders dan andere jaren, was de keuze van de Singellooporganisatie om te werken met afzonderlijke startvakken, waardoor de lopers gefaseerd vertrokken. Onderweg gaf dit veel ruimte. Tegelijkertijd zorgde het bij mij voor meer twijfel omdat ik mijn eigen tempo moeilijker kon inschatten. Maar wat boeit het, de opdracht was om deze dag vooral te genieten. Dat had de wedstrijdspeaker bij de start benadrukt.

Genoten! Dat heb ik gedaan, hier in ons mooi Breda, waar lopers en publiek niet alleen werden aangemoedigd door diverse bandjes en dj's, maar ook door de carillonklanken van stadsbeiaardier Paul Maassen. Na de oorverdovende stilte van een week eerder, leeft Breda verder en blaast nu uit.
Bedankt aanmoedigers, organisatie en medelopers, tot volgend jaar.

Hennie van de Kar
Hennie van de Kar is sinds 2001 tekstschrijfster in Breda.