Bijzondere Bredase carillonklanken

De jaarlijkse tijd van terugblikken is traditioneel aangebroken. In mijn laatste column van 2013 daarom een ervaring die mijn kijk op Breda heeft veranderd.

Op uitnodiging van Paul Maassen beklom ik begin november de toren van de Grote kerk om van dichtbij mee te maken hoe de stadsbeiaardier - het carillon bespelend - Breda trakteert op klanken die op dat moment het beste bij de gemoedstoestand van de stad passen.

“De stad wacht”, zegt Paul terwijl hij via de smalle treetjes in constant tempo naar boven loopt en ik moeite moet doen om hem bij te houden. Eenmaal boven, ter hoogte van de wijzerplaten, neemt de stadsbeiaardier plaats achter het instrument dat zijn vader Jacques Maassen zo lang bespeelde. Overleggen kan Paul niet meer met zijn grote voorbeeld. Dat mist hij. En toch, terwijl hij de eerste vrolijke klanken over Breda uitstrooit, lijkt het alsof zijn vader vanaf een foto instemmend kijkt en mee luistert.

Wat Paul doet, is meer dan zomaar een liedje spelen; hij zoekt contact met wat er in de stad leeft. In de vorm van een vrolijk deuntje, het NAC clublied, of juist iets stemmigs. “Het is mijn taak om verbinding te zoeken. Het carillon ís van de stad” licht hij toe.

Eenmaal terug beneden in de Grote Kerk, krijg ik als herinnering de CD Carillon Breda mee naar huis. De beiaardconcerten op deze CD nodigen uit tot aandachtig luisteren en steeds iets anders horen. Met deze bijzondere Bredase klanken op de achtergrond, wens ik u een goede Kerst en het allerbeste voor 2014. Met dank aan ieder die mij afgelopen jaar bewust of onbewust inspiratie gaf om over te schrijven. Begin januari pak ik de (schrijf)draad weer op. Graag tot dan!

Hennie van de Kar
Hennie van de Kar is sinds 2001 tekstschrijfster in Breda.