Hoop doet leven
ColumnBLOG - Wekelijks verhalen van de dames van Baronie 1 over hun tochten langs de velden. Deze week: ‘Hoop doet leven’. We hebben allemaal ambities en doelen die we willen behalen en nastreven. Soms gaat het niet altijd zoals je wilt, moet je van het pad af wat je in gedachten had en er via een zij-route weer terug op komen. Maar dat doel, dat hou je altijd voor ogen. En soms, heel soms komt dat onverwachts en veel sneller dan gedacht.
Wij willen altijd winnen, presteren, doelpunten maken, met 3 punten naar huis en dan ook nog met goed spel. Een utopie, want je speelt nooit allemaal tegelijkertijd je beste wedstrijd. Je slechtste wel lijkt soms.
Het was afgelopen zondag een belangrijke wedstrijd. We willen namelijk graag wel echt de aansluiting met de top behouden om wie weet toch nog een periode binnen te kunnen slepen. Dan moet je dus simpelweg gewoon winnen. En om te winnen moet je zo min mogelijk doelpunten tegen krijgen en nog meer scoren.
Het zat er zondag net niet in. Net niet.. nou net wel dan. De eerste helft was naast doelpuntloos ook een aanfluiting om naar te kijken. Werd je misschien niet gelukkig om bij heren 1 te kijken, wij haalde in ieder geval het voetbaltechnische niveau niet omhoog. Verder zijn wij uiteraard een stuk leuker om naar te kijken..
Tweede helft werd al een heel klein beetje beter, maar was veruit niet op de toppen van ons kunnen. En op het moment dat je dan denkt dat het klaar is. Dat de wedstrijd bijna ten einde is en je genoegen moet gaan nemen met een gelijkstand, een slecht spel en dus maar 1 punt, gebeurt het onverwachtse. Het voelde het zo fijn. Kippenvel, gejuich en een enorme ontlading ontstond toen onze poezenvrouw met haar hoofd scoorde! Het was het hele team dat naar voren stormde en in de 87e minuut dit doelpunt vierde.
We hebben dus nog steeds de aansluiting, en wie weet welke mogelijkheden er allemaal nog zijn!
'Verwacht altijd het onverwachtse.. want dat verwacht niemand'.
