Afbeelding

Met het water aan de lippen…

Column

Mijn lief is een grote stoere kerel maar toen hij enige tijd geleden voor een operatie naar het ziekenhuis moest, was hij iets minder stoer. Na rijp beraad kiest hij ervoor om de schokdempertjes in zijn knie te laten bijvijlen onder algehele narcose.

De dag nadert en we doen ons best om netjes op tijd in het ziekenhuis te verschijnen. Na de confronterende sessie met de weegschaal wordt hij met een vernederend plastic armbandje om zijn pols, terug naar de zaal gestuurd. Nog even het spannende OK-outfitje aantrekken, en dan is mijn lief helemaal klaar voor zijn meniscus-manicure.

Buiten is het slecht weer, zeg maar gerust heul erg slecht weer. Ik besluit in het ziekenhuis te blijven want een beetje lezen en mensen kijken kan overal, dus ook in de food-corner van een ziekenhuis. Terwijl ik me installeer op een bankje met uitzicht op op-en-neer schuifelende bejaarden zonder haast, mensen van middelbare leeftijd met een beetje haast, en jonge carrière-jagers met heel veel haast, beleeft mijn lief in de OK hele andere avonturen.

Liggend op de OK-tafel hoort hij vreemde gorgelende geluiden uit de aangrenzende kamer. Hij kijkt om zich heen maar niemand lijkt zich er druk om te maken. Op de vraag of er een buitenaards wezen achter de deur verstopt zit, stopt de verpleegkundige even met het aansluiten van alle naaldjes, slangetje en stekkertjes. Ze stelt hem gerust door te zeggen dat het buiten slecht weer is en dat de riolering van de stad het waarschijnlijk even niet aankon. Met opgetrokken wenkbrauwen zakt mijn lief weer terug op de smalle OK-tafel en laat de verpleegkundige haar werk doen.

Maar wanneer je op zo’n tafel ligt heb je tijd genoeg om een beetje om je heen te kijken. Allemaal dingen die je thuis niet hebt, glimmende lampen en van die handige karretjes met verschillende monitoren erop. Stofvrije hoeken van de kamer…heb je thuis ook niet….water over de vloer…water over de vloer?!?!

Gelukkig is hij niet de enige die opmerkt, en zijn er mensen die iets minder vastgebonden liggen op de OK-tafel, en dus wel in staat zijn om er iets aan te doen. Handdoeken worden op de vloer en voor de deur gelegd om te voorkomen dat het water verder de OK in loopt.

Maar de sfeer op de OK is anders, iedereen is wat giecheliger en joliger dan 5 minuten eerder. Het water trekt zich ondertussen niks aan van de absorberende handdoeken en kabbelt rustig verder de OK in. Op het moment dat het wassende water de instrumententafeltjes bereikt, wordt besloten om de operatie toch maar in een andere OK uit te voeren. Alle slangetjes worden weer afgekoppeld en mijn lief wordt overgeheveld naar een verrijdbaar bed en naar een andere OK gebracht. Net op het moment dat alles net weer aangesloten was, valt alle verlichting rondom de OK uit.

Dat is het moment dat mijn lief wenst dat hij zich verslapen had, en niet op tijd in het ziekenhuis gearriveerd was.

Babs Verstrepen