foto Mezz
foto Mezz

Say hello to heaven…

Column

De rij is lang en het plenst van de regen. In de hoop dat het iets minder hard zou gaan regenen heeft iedereen tot het laatste moment gewacht om van huis te gaan, maar helaas. Nu staan we hier met z’n allen in een rij die langzaam korter wordt.

Sommigen hebben een paraplu bij zich en schuilen eronder. Uiteraard sta ik precies tussen twee van die regenschermen in. Straaltjes lopen vanaf een lichtroze exemplaar precies mijn nek in. Ik probeer steeds een klein stapje voren te doen om het mini vloedgolfje te ontwijken maar mijn pogingen zijn niet erg succesvol. Bij elke pas die ik vooruit schuifel, doet de dame achter me ook een stapje naar voren. We komen dichter bij de deur en bijna ben ik verlost van het koude watervalletje dat zich langzaam een weg baant richting naar mijn broekriem.

Eenmaal binnen pel ik me uit mijn jas en word ik vriendelijk toegelachen door een vrolijke man met een bril. Lachend vraagt hij aan de dame achter me of ze een hekel aan me heeft. Ze kijkt een beetje uiïg, eerst naar hem en daarna naar mij, en zegt dat ze me niet eens kent. Met een knipoog zegt de deur-meneer dat het fijn is om te weten dat ze er niks persoonlijks mee bedoelde toen ze die paraplu in mijn nek stond te hozen. Tijdens dit hele tafereeltje blijft hij druk bezig om alle mensen zo snel mogelijk vanuit de regen naar binnen te loodsen. Kaartjes scannen, stempeltjes op handen zetten, verregende dameskapsels richting toilet verwijzen en hier en daar een lolletje met een vaste bezoeker.

Wanneer je het bericht krijgt dat iemand overleden is, denk je terug aan wat je samen hebt meegemaakt. Soms bestrijkt dat meerdere decennia van innige vriendschap met veel hoogte- en een paar dieptepunten. In andere gevallen heb je iemand niet echt gekend en deel je samen slechts enkele vluchtige ontmoetingen. Een paar momenten van toevallige verbondenheid.

Ik weet zeker dat er heel veel mensen in Breda zijn, die herinneringen hebben aan Guido Pas, de altijd spraakzame deur-meneer van onze mooie Koperen Drol.

There's just one thing left to be said
So say hello to heaven, heaven, heaven
So say hello to heaven, heaven, heaven…

(Chris Cornell, 1990)