Afbeelding
Guido van der Kroef

Trap zoekt bord

Column

Guido van der Kroef bekijkt Breda met andere ogen. Hoe wordt de stad gebruikt en welke invloed hebben gebouwen en straten op de bewoners. In deze aflevering: Trap zoekt bord.

Het nieuwe station aan de Belcrumkant
Er wordt hard gewerkt aan het station van Breda, zodat volgend jaar niet alleen het station helemaal klaar is, maar er ook weer een gastvrije uitgang aan de zuidkant is, waar park Valkenberg en het stadscentrum liggen. Dat gaat vast heel mooi worden.

Reizigers die nu aankomen en naar het centrum willen, kunnen gebruik maken van de grote loopbrug over de perrons. Als dat geen optie is (hoogtevrees, slecht ter been, slechte conditie, te veel bagage), dan moeten de voetgangers zich voegen bij reisgenoten die het station aan de noordkant verlaten. Daar is de stationsentree aan de Belcrumkant, bij de Speelhuislaan. De entree daar bevindt zich onder straatniveau.

Help waar is de straat?
Wie het station uitkomt belandt op een voorplein en ziet links en recht een oplopende weg voor fietsers en voetgangers. Recht tegenover de ingang is, onder een overkapping en eveneens beneden straatniveau, de onbewaakte fietsenstalling. Een hoge wal tussen doorgaande straat en station. Die ziet er, zoals dat bij stallingen met omgevallen en verdwaalde fietsen gaat, een beetje rommelig uit. In de avond wordt het voorplein van het station redelijk verlicht. Echter voor wie de situatie niet kent, is het verwarrend. Want ergens rechts om de hoek van een uitbouw bevindt zich een verborgen trap naar straatniveau (en de taxistandplaats). Daar is ook de lift naar straatniveau.

Op de zijgevel van het trappenhuis hangt een onverlicht bord dat aangeeft dat de trap zich daar verschuilt. Dat bord is in het donker niet te zien, evenmin als de in de gevel trapsgewijs gemetselde witten steentjes die de metafoor van een trap verbeelden. Het gevolg is dat iemand die laat aankomt zich buiten het station snel verloren voelt. Er is immers geen logische weg naar de straat te bekennen.

Als het even kan rechtdoor
Kort na de opening van het station was er een trap die vanaf de fietsenstalling meteen naar de straat leidde. Op straat kwam je meteen uit bij een zebrapad, dat er nog steeds is, maar zich nu op een weinig logische plek bevindt. Die trap, daar liep je vanzelf tegenop. Maar die trap is er inmiddels niet meer. Nu is het zoeken geblazen. Heb je de verborgen trap eenmaal gevonden dan loopt die achter een bakstenen muren in twee etappes naar boven. Het duurt niet lang om de (gelukkig verlichte) trap  op te gaan, maar er is weinig zicht en sociale controle vanaf de straat. Daardoor voel je een soort opluchting als je veilig boven bent aangekomen en aan de andere kant van een loopbrug de straat ziet. Met name in het stille donker.

De stationsuitgang aan de Belcrumweg kan dus heel wat gastvrijer. Dat bewegwijzeringsprobleem moet niet zo moeilijk te verhelpen zijn met duidelijk (verlichte borden). Vanaf de doorgaande straat zelf kan de bewegwijzering naar de trap en stationsingang duidelijker voor reizigers die het station willen bereiken. Nu het plein toch op de schop gaat, misschien een mooie kans om ook in dit opzicht verbeteringen aan te brengen.

Een vraag blijft knagen: waarom is die lekkere directe trap, vanaf de straat meteen naar de stationsingang beneden, verdwenen? Toch best jammer.

Guido van der Kroef is fotograaf, schrijver en psycholoog. Hij heeft een bijzondere belangstelling voor de wisselwerking tussen mens en omgeving.