Afbeelding
Peter van de Kerkhof

Scepsis en kinderlijke angst als basis voor een aluhoedje

Column

De ochtend grijst. Het is een dag waarop wolken, regen en wind samenwerken in een duivels meteorologisch verbond; ze maken het zo guur mogelijk. Ik stap in de auto en op de snelweg huilt het op mijn ruiten, harder dan de wissers aankunnen en even ben ik bang dat het harder is dan de ruiten aankunnen. Tegen dit weer is geen zakdoek bestand. Ik vermoed dat het een complot is van Arke of Sunweb om mij een reisje naar Antalya of  Gran Canaria te laten boeken. Of van Mark Rutte, om daarmee de economie te stimuleren.

Maar de ‘ze’ in deze kunnen net weinig doen aan het vijftig-tinten-grijs-weer als ikzelf. Een theorie hierover is zelfs voor complotdenkers nog te onzinnig. Dat is enigszins geruststellend. Het betekent dat er nog boerenverstand zit in de aluhoedjes die complotten verzinnen. Als kind was ik een meester in het uiteenzetten van zulke theorieën. Zo bedacht ik dat als mensen beweerden dat Sinterklaas niet bestond, hij daarom juist wél bestond. Het was een doortrapt plan om te kijken of ik me nog steeds braaf gedroeg, ook al dacht ik dat hij maar een verzinsel was. Gelukkig had ik het door en wist ik dat de Goedheiligman gewoon meekeek.

Gezond verstand kwam pas later, maar nog steeds kan ik mezelf betrappen op het verklaren van situaties die ik niet kan bevatten. Zeker als de berichtgeving ambigue is en het nieuws sneller gaat dan degelijke verslaggeving erover. Het is eigenlijk een stevige dosis scepsis vermenigvuldigd met kinderlijke angst, minus helderheid van geest. En juist op dit soort troebele, grijze dagen, of laat ik het anders zeggen, in dit soort troebele, grijze tijden, schieten ze overal omhoog. De mooiste die ik deze week las: IS is een schaduwleger van de Verenigde Staten. Koekoek!

Steven van den Heuvel