I’ve got scars that can’t be seen...

Lieve R, ik vind het jammer dat je er niet meer bent en ik ga je missen. Je hebt me iets meegegeven in het leven waarvan ik nu pas de werkelijke waarde zie. Die gewaarwording kwam overigens best hard binnen en heeft me een paar dagen uit mijn evenwicht gebracht. Nu sta ik weer rechtop en kan niet anders dan af en toe een klein traantje laten, en met een glimlach op mijn gezicht verder gaan.

Het vreemde is dat de boodschap pas echt binnenkwam nadat maandag het nieuws kwam over de dood van David Bowie. Ik zie het voor me, hoe je nu glimlachend een wenkbrauw omhoog trekt, één maar.  Maandag, gedurende de hele dag werd er muziek van Bowie gedraaid en één nummer in het bijzonder –nu gaat ook die andere wenkbrauw omhoog.

Met de wetenschap van nu, kunnen we zeggen dat Bowie de regie tijdens zijn laatste levensjaar strak in handen heeft gehad. Zonder dat het grote publiek zich bewust was van zijn naderende dood, plande hij de timing en inhoud van de grote finale met minutieuze precisie. Om te voorkomen dat de restanten van zijn muzikale creativiteit verloren zouden gaan, werden nieuwe en vernieuwde composities samengevoegd tot de rockmusical Lazarus. Een stuk over persoonlijke kwelling, benauwende verkleining van iemands leefwereld, en de weemoedige zoektocht naar een uitweg. Voor de titelsong schreef Bowie de tekst ‘…I’ve got scars that can’t be seen…’.  BAM…binnen!

Hiervóór dacht ik dat jouw daad een keuze was. Dat het je niets uitmaakte dat je mensen in verwarring achterliet. Dat er ondertussen géén stukje R meer over was gebleven dat het erg vond dat mensen boos op hem zouden zijn. Ik denk terug aan de tekst ‘I’ve got scars that can’t be seen’, en denk nu te weten dat jouw keuze geen keuze was. Dat het een gevolg is geweest van een litteken. Een litteken dat soms even zichtbaar was, maar zelden als zodanig herkenbaar. Een litteken dat de regie over je leven overnam, en net zo dodelijk bleek als het foute weefsel dat bezit over Bowie’s lichaam nam.

Helaas zullen we moeten accepteren dat een litteken het soms wint van het leven, hoe wrang en pijnlijk dit ook is.

Dag lieve, kundige, eigenzinnige, nukkige maar zeker ook amusante R. Het ga je goed.

Babs Verstrepen