De five minutes of fame voor een yogaleraar
Column‘Ik ben gek.' Vroeger schreven we deze tekst op een stukje papier en plakten we dat stiekem op de rug van Peter. Op deze manier gaf je niet alleen aan dat je Peter een eikel vond, je probeerde ook een alliantie te vormen met klasgenoten die er net zo over dachten. Tegenwoordig doen we dat anders, we zetten het op Twitter.
Eigenlijk is het doel nog steeds hetzelfde. Vanuit je luie stoel geef je je ongezouten mening en door op de blauwe knop te drukken maak je deze wereldkundig. Het mooie is dat je nu veel meer mensen kunt bereiken dan vroeger met dat briefje op de rug van Peter. Dat is wat je voor ogen hebt, je gooit iets op het internet en je hoopt dat je heel veel goedkeuring oogst. In het beste geval zijn er zelfs mensen die vinden dat je jouw mening zo briljant verwoord hebt, dat ze de boodschap gaan retweeten.
Het probleem met Twitter is echter dat je slechts 140 tekens tot je beschikking hebt. Je moet dus keuzes maken. Of je gebruikt wat meer suggestieve en opruiende woorden om je boodschap over te brengen, òf je reserveert naast je de eigenlijke boodschap nog wat leestekens voor de context en relevante achtergrondinformatie. In de praktijk komt het vaak op het eerste neer.
Dat niet alleen bepaalde politici hier goed in zijn bleek afgelopen week. Iemand meldde verontwaardigd dat hij naar aanleiding van zijn tweet ‘Hoe geef je nog les als er in je klas door moslim kinderen geapplaudisseerd wordt? #aanslagen #zaventem’, bezoek van politie en gemeente had gehad. En dat hem gevraagd zou zijn om dit soort teksten voortaan niet meer te plaatsen. De Twitteraar kreeg veel support omdat dit een inbreuk zou zijn op vrijheid van meningsuiting.
Een paar duizend retweets later bleek deze meneer helemaal geen getergde schooldocent te zijn, maar een Boeddhistische meditatie- en yogaleraar die, zoals hij later met ongepaste trots aan de toegestroomde media uitlegde, slechts een retorische vraag wilde stellen. Tegen hem zou ik willen zeggen, geniet van de aandacht! En misschien een tip voor een volgende keer: onthoud dat de interpretatie van een tekst wordt bepaald door degene die de pen vasthoudt. Want welk bericht zal blijven circuleren denkt u, uw eerste bericht of de ‘herziene’ versie in de overige media?
En dan de politieke commotie rondom deze Twitter-actie. Misschien ben ik de enige, maar ik stel het op prijs dat er iets mee gedaan is. Niet alleen omdat hiermee de pijnlijke ondoordachtheid van de tweet aan het licht gekomen is, ook omdat het informatie had kunnen opleveren. Want wanneer er in Breda ècht een school zou zijn geweest met applaudisserende kinderen, dan had je als gemeentebestuur toch wat FTE van de afdeling ‘polderjihadi’s’ vrij moeten maken om het ‘Molenbeek aan de Mark’ in kaart te brengen.
Babs Verstrepen
