Leegloop

Vorige week was ik in Frankrijk, in de Auvergne. Het was er mooi, stil en verlaten. De dorpjes daar hebben geen supermarkt meer, of café, alleen nog maar een burgemeester die soms de burgervader is van slechts een tiental zielen. De grootte van de dorpen verraadde dat deze plaatsjes ooit levendig waren. Op de afgebladderde muren waren aanprijzingen van een bakkerij en een bar te herkennen, helaas waren de panden leeg.

Het dorp waar ik verbleef was begunstigd met een restaurant, maar de bejaarde eigenares gaf aan dat haar restaurant ‘complet’ was als er slechts twee tafels bezet waren. Leegloop van een gebied zet ook het ventieltje open bij de achterblijvers. Sommige pompen zichzelf weer op, de minder veerkrachtigen lopen langzaam leeg.

Ik was wel eens bang dat in Breda ook een ventieltje zou worden opengedraaid, dat al het goede, al het leuke langzaam zou worden wegblazen naar andere plekken en dat de keuze zou zijn: meewaaien of leeglopen. Het stadje Breda zou nog worden bezocht door dagjesmensen met elektrische fietsen, maar het was ontdaan van alle actie. Een museum van een stad, alleen nog maar mooi om naar te kijken. Een paar keer per jaar zou er bal zijn, zoals op een campingdisco, maar de rest van het jaar was het een lege schuur.

Bang ben ik niet meer voor dit scenario, maar het risico op een ‘verroosendaling’  bestaat (om maar een willekeurige saaie plaats te noemen). Als de stad zich teveel voorstaat op wat het was, op de geschiedenis, glipt de toekomst langzaam weg. Naar andere, grotere of interessante steden die het uitgaanspubliek, de studenten, de festivals en cultuur beter bedienen en gewillig naar zich toe trekken. Daarom ben ik blij met de nachtburgemeester, zijn aanwezigheid geeft aan dat het uitgaansleven serieus wordt genomen. Zorg ervoor dat hij geen heerser wordt van een verlaten Frans dorpje, maar daadwerkelijk iets heeft om te bestieren.

Steven van den Heuvel