Waar liggen de roerbakgroenten?

Samen schuifelden ze door de supermarkt, hij met een wandelstok, zij achter de rollator. Ze zagen er zo aandoenlijk uit samen, twee oude mensjes die alles al hadden meegemaakt in het leven.

Ze liepen een beetje te scharrelen bij de gekoelde groenten. Het was duidelijk dat ze niet konden vinden wat ze zochten. Mevrouw spoorde meneer aan om het dan maar te vragen. Maar net als mijn vader die vroeger liever een uur rondreed in zijn auto dan iemand de weg te vragen, verdomde hij dat. Met een schuchtere blik keek het dametje me aan en vroeg ‘kunt u mij vertellen waar de roerbakgroenten liggen?’ Zelden heb ik zo’n ontwapenende vraag gehoord.

Ik kan alleen maar raden waar die vraag vandaan komt en zie het al bijna voor me. De hele familie is bij elkaar om de verjaardag te vieren van de schoondochter. Je kent ze wel, die schoondochters die hun zaakjes altijd zo lekker op orde hebben. Zo’n opgeruimd type met een huis dat er nooit uitziet alsof er zojuist een Japanse piloot uit de tweede wereldoorlog een bom heeft gedropt. Bij haar hangen er geen vetdruppels aan de afzuigkap en zelfs wanneer je de ijskast van zijn plek zou schuiven is het daaronder smetteloos. Haar stofzuigerzak ruikt niet naar oude kranten vermengd met hondenbrokken. En voor haar geen hoopjes vuile was naast elk bed, en naast de strijkplank ligt geen grote berg verfrommelde schone was. Op de badkamerspiegel zitten geen klodders tandpasta en het grilrekje van de buitenkeuken glimt altijd.

Zelfs haar kinderen rennen niet als hysterische SpongeBobs door het huis en lopen ook niet de hele dag te zeuren of ze op de tablet mogen. Nee, die van haar pakken een boek, of ze pakken spontaan de riem van de hond voor een wandeling in het park. De hond die overigens zijn poten heeft leren vegen op de deurmat voor hij rustig naar binnen komt. Die schoondochter die naast haar rol als perfecte huisvrouw en mama zelfs nog tijd overhoudt voor me-time met vriendinnen, sport, en hobby’s. En dat alles naast haar super interessante baan.

Op de verjaardag van die schoondochter dus, was oma in gesprek met een van haar kinderen. Ze vertelde dat ze eraan zit te denken om zich aan te melden voor een maaltijdservice. Het begint haar namelijk een beetje op te breken om elke dag zelf te koken. De reuma in haar handen zorgt er voor dat het schillen van de aardappeltjes niet meer zo makkelijk gaat en de variatie verse groenten die je bij de supermarkt kunt kopen wordt steeds kleiner.

Op dat moment komt haar schoondochter binnen geluidsbereik. In haar handen heeft ze een perfect opgemaakte schaal met vers bereide, en uiteraard supergezonde, borrelhapjes. Met geaffecteerde stemmetje mengt zij zich in het gesprek ‘Maar mam, je kunt toch ook gewoon roerbakgroenten kopen? Dat is toch veel lekkerder dan dat tafeltje dekje-spul.’

En zo geschiedde….

Babs Verstrepen