Parkeerbeleid leidt tot parkeerleed

Enige tijd geleden hebben vriendinnetje M en haar lief het plan opgevat een huis te gaan kopen. In de zevende hemel liet ze me de glimmende brochure van een nieuwbouwproject zien. ‘Het beste van twee werelden’ noemde ze het, een nieuw huis in een oude wijk. En ach, dat parkeerbeleid, daar zouden ze zich geen buil aan vallen want het project zou voorzien in eigen parkeerruimte, en die tweede auto, die zou er sowieso nooit komen!

Dat was toen. De euforie over de aankoop is ondertussen wat bekoeld en de realiteit staat voor de deur. In de vorm van een tweede blik op wielen, welteverstaan. Hoe fijn is het dan om er achter te komen wat het betekent om aan de verkeerde kant van een planologisch lijntje te wonen.

Een juridisch trucje waardoor je huis officieel niet in de Belcrum staat en je niet in aanmerking komt voor een parkeervergunning. Een heerlijk vooruitzicht, zes dagen per week parkeer-stratego spelen, variërend van: ‘Schat, zet jij straks jouw auto buiten, zodat ik na mijn nachtdienst binnen kan staan en niet om 9 uur mijn bed uit moet om de parkeermeter te activeren?’ Tot: ‘Blijven we zaterdag thuis en betalen we 13 euro om één auto op het NS-parkeerdek te parkeren, of gaan we toch maar ergens naar toe?’

Als bewoner van de nieuwbouw heb je dus minder recht op één van de schaarse parkeerplaatsjes dan, bijvoorbeeld, de visite van de overburen. Want in tegenstelling tot die visite mogen zij niet langer dan twee uur achtereen in de straat parkeren en kunnen ze geen gebruik maken van het gereduceerde bezoekers-tarief. Kortom, als bewoner van de nieuwbouw word je behandeld als een ongewenste bezoeker in je eigen straat.

Daarom wil ik tegen M, en al die andere nieuwe bewoners, zeggen: welkom in de Belcrum, de toch niet zo sociale wijk als die ze beweert te zijn. Een wijk die gewoon een afspiegeling is van de rest van Nederland, waar oude bewoners vinden dat ze meer rechten hebben dan nieuwe bewoners.

Ondertussen hoop ik, samen met een groot deel van de zwijgende massa, dat de aangenomen motie van de VVD een nieuwe kans biedt om terug te kunnen keren naar de oorspronkelijke discussie. Namelijk, hoe kunnen we voorkomen dat de wijk overspoeld wordt door geparkeerde auto’s die hier niks te zoeken hebben, en dan met name die van de 20.000 treinreizigers die elke dag in een NS-trein stappen.

Deze keer zien we bij voorkeur een plan zonder juridische addertjes onder het gras, een plan waardoor het hele gebied voldoet aan de wettelijke parkeernorm. Maar ook een plan waaraan zowel oude en nieuwe bewoners dezelfde rechten kunnen ontlenen. Zodat we straks allemaal weer het idee hebben dat we in de leukste wijk van Breda wonen.

Babs Verstrepen