Afbeelding

Heb jij óók een piemel?

Column

COLUMN - Hoe veel pedagogisch verantwoorde boekjes je ook gelezen hebt en hoe vrij je je kind ook opvoedt, er zijn momenten dat het schaamrood je op de kaken staat.

Elke ouder weet dat je je kind beter thuis kunt laten wanneer je boodschappen gaat doen. Maar elke ouder weet ook dat dit niet altijd kan. Meestal gaat het best goed, soms is er wat die-wil-ik-gezeur, en heel soms slaat de hysterie toe en stort je nageslacht zich krijsend ten gronde.

Maar het kan ook anders. Een peuter van een jaar of drie loopt trots achter haar mini-boodschappenkarretje met daarin een zak mandarijntjes en een pak melk. Opeens laat ze het wagentje voor wat het is. Aan haar bewegingen kun je zien dat ze iets van plan is, maar je weet nog niet precies wat. Je bent sowieso een paar stappen te ver weg om in te grijpen. Met haar handje omhoog begint ze te rennen en voor je het weet  grijpt ze de man vol in zijn kruis en vraagt ‘Heb jij óók een piemel?!’

Nog even hoop je dat je het verkeerd verstaan hebt maar de verbouwereerde blik van de gepijnigde man wijst op het tegendeel. Het had iedere willekeurige man kunnen overkomen die op dat moment zijn diner bij elkaar aan het scharrelen was maar deze peuter blijkt mensenkennis te hebben. In plaats van haar grijpgrage handjes in het kruis van een hork te hebben geramd, blijkt het toe te behoren aan een spontane kerel die weet hoe om te gaan met kleine nieuwsgierige meisjes.

Wanneer hij zijn ademhaling weer onder controle heeft en het zaakje weer wat is ingedaald, zet de man zijn mandje op de grond. Hij gaat op zijn hurken zitten en vraagt de peuter waarom ze dat wil weten. ‘Mijn papa heeft een piemel!’.

Terwijl je met een gegeneerde grijns richting je koter haast, hoor je de man nog net zeggen ‘Dat heb jij goed gezien. Net als jouw papa ben ik een jongetje en net als alle jongetjes heb ik een piemel.’ Terwijl je je peuter bij haar handje pakt, stamel je je excuses. Geamuseerd kijkt hij je aan, knipoogt en haalt zijn schouders op ‘Ach als ze dit nog doet wanneer ze zestien is, dan moet je je pas echt zorgen gaan maken…’  

Dank je wel, meneer met de piemel. Dit kleine meisje is een biologielesje rijker en ik maak een diepe buiging voor je reactie.

Babs Verstrepen