Afbeelding

Liefde overwint alles…toch?

Column

Volgens mij vinden wij onszelf zo tolerant dat we het verschil tussen tolereren en accepteren niet eens meer kennen. Daarover ging ik nadenken toen mij gevraagd werd of ik ‘weleens in de schoenen gestaan had van iemand die niet geaccepteerd wordt?’. En hiermee begon één van de pijnlijkste en meest bizarre avonden van mijn leven.

Voor een spiegel die groter is dan welke spiegel in mijn eigen huis dan ook toveren vriendjes R en D me om tot een levensechte drag-queen. De laag make-up die daarvoor nodig is, belemmert een spontane glimlach en de valse wimpers zijn zo zwaar dat ik door een soort tralies de wereld in kijk. Wanneer ze klaar zijn kijk ik wat onwennig naar het spiegelbeeld. Hen herken ik, omdat ik ze eerder zo gezien heb. De avondjurk, make up en de hoge hakken, het staan hen beter dan dat het mij staat.

We lopen over de kinderkopjes-bestrating van de Grote Markt. Nou ja, lopen. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat zij zich, bloedmooi, elegant en met het grootste gemak op die torenhoge hakken voortbewegen en ik er een beetje wiebelend en struikelend achteraan waggel. Terwijl we een restaurant inlopen begint het ineens ergens te kriebelen. Niet omdat ik me opgelaten voel, maar omdat ik de blikken voel branden. We worden bekeken alsof we een bord doorgekookte spruitjes zijn.

Een man van middelbare leeftijd spreekt ons aan en vraagt waarom we ons zo provocerend gedragen. Op mijn vraag wat hij bedoelt, antwoordt hij ‘dat het onnatuurlijk is’. Van onder mijn nepwimpers kijk ik hem aan en durf te wedden dat hij zijn afgetrainde torso niet zonder anabolen verkregen heeft. Ik werp een blik op zijn vrouw en zie dat er in haar borsten waarschijnlijk meer siliconen zitten dan in de kitspuit die ik gisteren leeggespoten heb om de voegen van de badkamer te dichten.

Ware liefde vinden is al moeilijk genoeg. Dus houd eens met het gezever over de voorkeur van anderen. Kijk eens wat vaker in de spiegel en zie hoeveel rek er eigenlijk in het begrip ‘natuurlijk’ zit. Hopelijk komt er dan ooit een moment waarop jongens als R en D gewoon samen hand-in-hand over straat kunnen lopen. Zonder gevolgd te worden door verschraalde spruitjes-blikken.

Babs Verstrepen

PS: wil je dit confronterende experimentje zelf een keer proberen? Dat kan. Bijvoorbeeld op woensdag 26 april in de Halstraat. Veel plezier!