Mislukte aanslag op Koningsdag

Heel even was ik bang dat ik gisteravond in de uitzending van Hart van Nederland zou moeten zeggen ‘Ja, ik heb hem de weg gewezen naar het 538-feest. Het was wel een beetje een rare man met die grote rugzak en zo.’

Gisteren was het code oranje. Overal mensen met broeken, shirtjes, hoedjes en brilletjes in de kleur der nationale festiviteiten. Alleen aan de meneer die ik onderweg naar de stad tegenkwam was geen friemeltje oranje textiel te ontdekken. Met zijn grote rugzak en een, naar oud zweet stinkend, T-shirt met de tekst ‘Weg met de monarchie’, stak hij een beetje vreemd af bij de rest van de feestvierders. Hij kwam op me aflopen en vroeg me waar het 538-feest was. Even bekroop me een ongemakkelijk gevoel.

Want de wereld is gek geworden. Aan de ene kant van onze aardbol zit een mafkees met een bloempottenkapsel te knutselen aan langeafstandsraketten met kernkoppen,  terwijl er aan de andere kant één met geile blik naar zijn rode knop zit de loeren. En daartussenin lopen heel veel zwakzinnigen met rugzakken en bomgordels rond die wachten op een kans om hun beloning op te mogen gaan halen in het hiernamaals.

Dus daar stond ik. Oog in oog met een gerugzakte antiheld met de verzuurde uitstraling die normaal gesproken voorbehouden is aan leden van een wijkraad of aan een dominee van een zwaar gereformeerd kerkgenootschap. Ik realiseerde me dat mijn ongemakkelijke gevoel veroorzaakt werd door de berichten in de media de afgelopen dagen. Bangmakende artikeltjes over hoe je de voortekenen van een terroristische aanslag zou kunnen herkennen door te letten op normafwijkend gedrag en verlaten rugzakken.

Om mezelf wat tijd te geven vroeg ik hem of hij een toegangskaartje had. Zijn ontkennende antwoord stelde me nog niet gerust. Tegelijkertijd haalde hij een stapeltje A5jes uit zijn rugzak tevoorschijn met daarop allerlei redenen waarom ik tegen de B.V. Koninklijk Huis zou moeten zijn. Hij noemde het zijn persoonlijke missie om de ontwortelde onderdanen los te weken van hun koning, en de verbroedering te doorbreken.

Ach ja, Koningsdag 2017. Horeca en politiek hadden al een flinke aanslag op onze verbroedering gepleegd door een lullig slepend conflict over wie de broodjes van het beveiligend personeel moest gaan betalen. Dus in de vaste overtuiging dat we deze aanslag ook wel zou kunnen weerstaan, wenste ik de rugzak-meneer veel succes met zijn missie, en wees ik hem de weg naar het Chasséveld.

Want laten we eerlijk zijn, onze Koningsdag-verbroedering is meer een resultaat van de collectieve vrije dag en overvloedig stromende biertaps dan van liefde voor koningshuis.

Babs Verstrepen