Pleur op met je moestuintjes

Dat is volgens mij wat ik had moeten zeggen toen de vriendelijke mevrouw achter de kassa me vroeg of ik nog moestuintjes wilde hebben. Maar ja, jonge groene sprietjes op de vensterbank zijn ook wel gezellig in het voorjaar, toch?

Elk jaar trap ik er weer in. Het educatieve hoogtepunt van het jaar… de Albert Heijn moestuintjes. Een mooie manier om de juniortjes wat interesse bij te brengen op het gebied van biologie. Dit jaar extra leuk omdat er ook bloemetjes bij zaten. Een uitgesproken kans om het eens te gaan hebben over de bloemetjes en de bijtjes, en dan subtiel de overstap te maken naar de voortplanting bij mensen. Tenminste, dat was het idee.

Maar al voor de eerste zaadjes hun tere kopjes boven de potgrond uitstaken werden we geconfronteerd met een heel andere manier van voorplanting. Ineens hadden we in het hele huis last van kleine wortelvliegjes. Van die kleine irritante rotbeestjes die op licht afkomen en over het scherm van je laptop paraderen wanneer je zit te werken.

Het duurde even voor de bron achterhaald was maar al snel bleek dat de vliegjes uit de muffe turfbakjes met dille en radijsjes kwamen kruipen. Dilemma; alle potjes zonder pardon in de kliko pletteren, of een poging doen om ze te bestrijden?

Dit was de aanzet tot een soort loopgravenoorlog. Op strategische plaatsen werden kleine vliegenvalletjes geplaatst. Platte schaaltjes met kleurloze olie erin. De gedachte was dat de kleine vliegjes zouden denken dat het water zou zijn en ze daar hun eerste dorst als volwassen vliegje zouden kunnen laven. Het goede nieuws was dat het best goed werkte. Het slechte nieuws was dat het me verwijtende blikken opleverde van de kleinste junior. Ik liet hem de wormpjes zien die zich schuilhielden in het kluitje tuinaarde van zijn radijsplantjes. En noodgedwongen legde ik hem de levenscyclus van die wormpjes uit. Dat ze al zijn plantjes zouden opeten en zich tot vliegjes zouden verpoppen, en dat mama-vliegje dan weer nieuwe eitjes zou leggen in de andere plantjes waar dan ook weer wormpjes uit zouden komen.

Met grote angstige ogen keek hij me aan en vroeg of hij zelf ook eerst een wormpje geweest was en of ik ook eitjes zou gaan leggen. Ik besloot dat er voorlopig even genoeg biologie door dat kleine hoofdje geraasd had. Samen hebben we alle moestuintjes in de kliko gegooid en zijn we naar de Intratuin gelopen om echte plantjes te kopen.

Babs Verstrepen