Verslagenheid op de Grote Markt

BREDA – The day after op de Grote Markt in Breda. Het leven gaat door. Café SamSam, van dezelfde eigenares als ’t Hart van Breda, draait gewoon vandaag. De Markt wordt schoongemaakt en een vuilniswagen ruimt het puin op dat voor ’t Hart ligt. Zo gaat dat, de dag na de brand, waarbij geen gewonden vielen. Een hond die zijn baasje waarschuwde, overleefde de brand niet.

>> Foto's brand | Filmpje brand
>> Grote brand in centrum Breda
>> 'Gevoel van machteloosheid'

’s Ochtends staat Iris Krijgsman beduusd te kijken. Ze is medewerker van ’t Hart van Breda. “Ik kreeg vannacht een sms van een collega dat iedereen in veiligheid was. Ik vond het een beetje een raar smsje, maar ik dacht dat het te laat was om te bellen omdat iedereen zou slapen. Vanochtend hoorde ik via een sms van mijn vader dat het pand was afgebrand. Ik dacht eigenlijk dat het om een klein brandje in de keuken ging ofzo. Heel raar! Ik ben er een tijdje uitgeweest vanwege rugproblemen en ik wilde eigenlijk net gaan vertellen dat ik volgende week wel weer zou kunnen werken. Maar ja, dat gaat dus even niet!”
Collega Mara Evers was niet aan het werk op de bewuste avond, maar hoorde het ook via de sms. Hoe het nu met het personeel moet weet ze niet. “Het maakt me op dit moment niet uit wat er voor ons geregeld wordt. Ik ga eerst meehelpen hier.”

Mensen die over de Grote Markt lopen staan even stil om te kijken naar het pand waar voorheen ’t Hart van Breda zat. Student Fleur Bruijns kwam er regelmatig. “Ik lunchte hier graag. Dat het nu is afgebrand… Ik ben er stil van.” Bas Ackermans van café ’t Voske dat tegenover het afgebrande zit, was nog wakker toen de vlammen ’t Hart overmeesterde. “Het was rond half 2. Ik ging net naar boven toen ik een hoop herrie op de Grote Markt hoorde. Ach, ik wil er niet teveel over zeggen, het is triest genoeg.”

Mitchel de Kok was aan het werk bij Happy Days, waar hij ook boven woont. “Ik was aan het werk toen de brand ontstond. Het gebeurde rond kwart over 1. Ik dacht dat het eerst ergens anders vandaan kwam, maar het werd al snel duidelijk dat het ’t Hart was. Mijn vriendin lag boven te slapen. Ik heb haar snel wakker gemaakt en de hond meegenomen.” Vriendin Jolijn begint het nu pas te beseffen. “Ik werd wakker en liep gewoon rustig naar beneden. Ik was niet in paniek, besefte het niet. Dat kwam pas toen ik buiten stond.”
De bovenwoning van de twee is niet aangetast door de brand. “We mogen echt van geluk spreken. Onze woning ligt tegen de woningen boven ’t Hart aan. We zouden er zo terug in kunnen, maar ik ga daar niet meer wonen. Veel te gevaarlijk. Een vriend van me die boven ’t Hart woonde is alles kwijt. Alles is afgebrand, hij heeft niets meer. Zijn hond heeft hem wakker gemaakt, dat is zijn redding geweest. Hij kon vluchten, de hond is omgekomen in het vuur.”