Uit naar Polen, via Turkije

BREDA/WARSCHAU – ‘Waarom ook niet’, dachten vader en zoon Den Boer, toen ze tevergeefs met de auto naar Armenië waren afgereisd voor de wedstrijd Gandzasar Kapan tegen NAC. En dus reden de Bredanaars richting Polen voor Polonia – NAC. “We waren precies op tijd.”

Bijna 4900 kilometer hadden vader Ad en zoon Levien er vorige week opzitten, toen ze strandden in het zicht van de haven. “Ook al vertelden de veschilende consulaten dat de grens tussen Armenië en Turkije open was, aan de grens konden we er echt niet door.”

Het duo nam het voor kennisgeving aan en besloot er een vakantie van te maken. Maar nadat duidelijk was dat NAC richting Polen moest, begon het toch te kriebelen. “Zondagochtend zijn we vertrokken vanaf de Turks-Georgische grens. Via internet had ik de route uitgezocht. Hoe ver het was? Dan moet ik even mijn vader aan kijken. Die kijkt een beetje moeilijk... Drieduizend kilometer.”

De reis ging achtereenvolgens via Bulgarije, Servië, Hongarije, Slowakije om daarna in Polen te belanden. “Daar waren we op de heenreis nog niet geweest, dus dat was wel leuk. Het zijn landen waar je niet zo snel meer komt, bijvoorbeeld Georgië. Tenzij NAC Dynamo Tblisi loot voor de volgende ronde van de Europa League.”

“Ook onze auto heeft het goed gehouden. Een nieuwe accu en een lekke band. En in Turkije hebben we er een spiegel afgereden. Na achtduizend kilometer valt dat best wel mee.” En zelf? “Ik vind mijn vader nog best wel leuk. En andersom? Dat moet je aan hem vragen, maar ik geloof het wel.”

Het was ‘heel gaaf’, aldus de student internationaal recht, die na de zomer aan zijn master begint. “Op het gebied van het Oostblok ben ik inmiddels wel helemaal voorbereid. Al is 14 landen bereizen in twee weken tijd voor 90 minuten absurd, meer dan absurd eigenlijk.”

- Gelukkig kreeg je wel waar voor je geld, toch?
“Eigenlijk was het helemaal niet goed. Ik vond NAC eigenlijk heel slecht, als je meer dan een helft tegen tien man speelt. Aan de andere kant, we winnen wel Europees. Ik had ook al gehoord dat de wedstrijd in Armenië niet best was, dus dat vond ik ook niet zo erg dat we die hadden gemist.”

En nu? “We blijven nog een nachtje in Warschau en dan rijden we via de Oostzeekust weer terug naar Breda. Ik heb nooit stress gehad, geen moment.”
Ook tijdens de terugreis zijn vader en zoon niet van plan zich te laten opjagen. “6 augustus zijn we weer in Breda. Op tijd voor de thuiswedstrijd tegen Polonia.”

Met meer dan tienduizend kilometer op de teller.