'Een aaneenschakeling van mooie momenten'

Nieuws

BREDA – Wallen onder hun ogen. Een beetje ingevallen gezichten en zichtbaar vermoeid. Maar erg tevreden. Coen Swijnenberg, Paul Rabbering en Giel Beelen komen woorden tekort in hun beschrijving van de afgelopen dagen. Dagen waarin zij met het Glazen Huis meer dan vijf miljoen inzamelden voor het Rode Kruis. "Dat het zo mooi zou zijn had ik alleen maar kunnen dromen."

>> Meer Glazen Huis
>> 'Breda heeft indruk gemaakt'

Coen Swijnenberg:
"Ik voel me heel goed, wat denk je zelf. Ik ben moe maar dat voel ik nu even niet, we hebben een record verbroken en daardoor ben ik verder alles vergeten. Het mooiste van de afgelopen uren vond ik toen het bedrag bekend werd. Maar het waren eigenlijk allemaal mooie momenten afgelopen dagen. Continu dat publiek is wel ongelooflijk, ze stonden er dag en nacht. Er was een meneer in een rolstoel, Ton heet hij. Die stond er elke nacht met een glimlach op zijn gezicht en die is er nooit meer afgegaan. Dat zijn momenten die je er doorheen helpen."

Paul Rabbering:
"Het is echt een hele rare ervaring. Ik heb het Glazen Huis gezien afgelopen vier jaar. En als je er zelf inzit heb je niets door van de enorme impact. Je ziet wel mensen staan bij de brievenbus maar dat is anders dan dat ik afgelopen jaren gezien heb. Wij hebben echt radio gemaakt met zijn drieën en dat dit dan het effect is, is super."

"Het mooiste van de laatste uren vond ik de samenhorigheid tussen ons drieën. We hadden echt zoiets van; we zitten met zijn allen in hetzelfde schuitje. We kennen elkaar redelijk. Maar als je zo met elkaar omgaat en bij elkaar slaapt, dat maakt wel het verschil. We zijn heel dicht bij elkaar gekomen de afgelopen dagen."

Giel Beelen:
"Breda, helemaal te gek. Aan het succes is door heel Nederland bijgedragen. Maar het feit dat het in Breda was, en dat veel mensen hier naartoe komen, waaronder de mensen uit Breda zelf, heeft ons als bewoners van het Glazen Huis er doorheen getrokken. Hierdoor zijn wij ook niet ingekakt."

"Het mooiste moment van de avond was toen ik mijn meisje weer kon omarmen. Dit heeft eigenlijk niets met de actie te maken. Het mooiste moment van het Huis kan ik nu even niet zeggen. Het is een aaneenschakeling van alle mooie momenten. Er is iets gegroeid tussen mij en mijn collega’s. We hadden wel verwacht dat het goed ging, maar dat het zo mooi zou zijn, dat had ik alleen maar kunnen dromen."