Recensie: The Reader met Kate Winslett

Op zondagochtend om 10.00 uur was er in het kader van het filmfestival nog een gelegenheid om ‘The reader’ te zien in Mustsee.

Ondanks de die dag ingetreden zomertijd waren er genoeg liefhebbers op tijd uit de veren om de grote zaal voor zo'n tweederde te vullen. Voor degenen die het boek gelezen hadden, waaronder de schrijver van dit stuk en echtgenote, was het een verrassing op welke manier het verhaal was omgewerkt tot een film. Blijft er genoeg van het boek overeind staan, en komt de film tegemoet aan dat wat je jezelf verbeeldde bij de romantekst?
Na ruim twee uur was het antwoord op die vragen duidelijk. In niets doet de film onder voor het boek. Sfeer en tijdsgeest worden voortreffelijk verbeeld waardoor je geen moment het gevoel hebt dat de film hinderlijk uit de sporen van de roman treedt. In tegendeel, de film staat op zichzelf als een huis. Afwisseling van heden en verleden werkt uitstekend en voert de kijker vanaf het begin het verhaal in, waarin de jonge scholier Michael kennismaakt met de oudere Hanna en zij een relatie krijgen die een zomer duurt. Op dat moment weet Michael nog niet dat deze relatie bepalend is voor zijn verdere leven.
Het gegeven dat thema en plot van de film na het lezen van het boek bekend zijn, maakt eigenlijk niet uit. Mogelijk dat de verrassing en verwondering over het handelen van de hoofdpersonen wat minder zijn dan bij een eerste kennismaking, maar dat kan niet verhinderen dat de film van begin tot eind als indrukwekkend ervaren wordt. Het acteerwerk van Winslett dwingt bewondering af. Terechte Oscarwinnares, kun je concluderen. Ook het andere acteerwerk is top. Maar de show wordt, zoals het hoort, gestolen door het verhaal.
Dat de film twee uur later genoeg stof tot nadenken en napraten geeft in het festivalcafé van het Graphic Design Museum is dan ook een bijna logisch gevolg. De in het café op tafel liggende festivalagenda deed trouwens besluiten volgend jaar (ja toch?) het festival beslist meer aandacht te geven dan dit jaar. De compacte nabijheid van alle prima faciliteiten in de binnenstad -Mustsee is hoe dan ook een aanwinst- is een aangenaam gegeven, zowel voor inwoners van Breda als voor mensen van buiten de stad.
Conclusie: prachtige film gezien, even de leuke festivalsfeer geproefd en geen moment spijt van het relatief vroege opstaan.

Gezien: zondag 29 maart 10.00 uur, tijdens Filmfestival
Guido van der Kroef