'Ondanks de diversiteit is er veel samenhang'

ZANDBERG – In deze serie gaan de verslaggevers van BredaVandaag.nl ouderwets in de wijk op pad met de vraag wat de Bredanaar bezighoudt deze zomer. In dit deel de westelijke kant van de Zandberg.

Ingeklemd tussen de Ginnekenweg en de Baronielaan, ligt dat deel van de wijk dat het meest divers is qua inwoners. Een mix van senioren, studenten en alles daar tussenin. Als een soortlevensader loopt daar de Zandbergweg dwars doorheen. Een straat die van begin tot eind is aangekleed met de klimplant blauwe regen.

“Dat was een voorstel van de wijkraad. Zij wilde meer groen in de wijk. Buurtbewoners konden zich inschrijven en dan hingen vrijwilligers blauwe regens op. Het ziet er echt mooi uit”, zegt Mary Sowa die al veertien jaar in de buurt woont.

Samen met achterbuurvrouw Len Versteeg staat ze te kletsen aan de voordeur. “Mijn voordeur is veel vaker dicht dan mijn achterdeur. Daar ligt een pleintje waar veel bewoners gebruik van maken. Heel gezellig. Bij de meesten staat de deur altijd open. Er is veel samenhang.”

Op het bewuste plein staat Isaac Visser aan zijn deur die wagenwijd openstaat. De gevel is behangen met bloempotten. Voor zijn neus ligt een handje hondenvoer. “Zie je ze al komen”, zegt hij wijzend naar twee teckels die kwispelend komen aanlopen.

“Ik woon hier tien jaar en vind het goed wonen. Tegenover wonen veel studenten. Ach, daar heb ik soms last van. Dan zitten ze vuurtje te stoken in de tuin en waait alle rook deze kant op. Gelukkig gebeurt dat niet iedere avond.”

Visser is vlak na de Tweede Wereldoorlog, na veel omzwervingen, in Breda terecht. Vluchtend voor de bombardementen op Willemstad, zijn geboorteplaats. “Breda is prettig. Wij woonden ooit aan de Baronielaan. Er is veel veranderd sindsdien. Toen stonden er twee auto’s in die straat. Van de burgemeester en de bakker”, vertelt hij lachend.

De weg vervolgt zich via de Kortestraat langs de twee flats aan de Johan Willem Frisolaan. Die geven heel duidelijk de grote diversiteit van dit deel van de wijk aan. Sociale woningbouw tussen huurhuizen uit een hogere prijsklasse en koopwoningen van verschillende niveaus.

Vanaf een aantal balkons op de eerste etage leiden enkele houten trapjes naar het gezamenlijk grasveld waar een paar terrasstoelen pal in de zon staan. Even verderop achter de Marijke Meustraat zit kinderboerderij de Zandberg. Een opa met zijn kleinzoon, die zich vermaakt in de naastgelegen speeltuin, zijn de enige aanwezigen in dit verborgen stukje van de buurt.

Geiten, kippen, konijnen en andere beesten zoeken verkoeling in de schaduw. Scharreleieren zijn hier verkrijgbaar. Aan de andere kant van de straat zit alweer jaren meubelzaak J.J. De Bom. Het is een van vele de bedrijfjes die voor veel Bredanaars herkenbaar zijn. Cafetaria ’t Leike waakt al lange tijd over de Leistraat waar tot een aantal jaar geleden de Primarkt zat. Op de hoek aan de overkant poppentheater zit Muzipo en in de Grazendonkstraat de pizzeria van Antonio.

Ook hier wonen behoorlijk wat studenten. De meesten zijn vanwege de vakantie niet in de stad. Een man laadt een doos uit zijn auto. “Je maakt toch geen foto’s voor de Belastingdienst”, grapt hij met Limburgs accent. “Limburgs met een Brabants accent”, stelt hij zelf. Wick Bloemer uit Heerlen komt van origine uit Breda. “Alleen geboren hoor. Maar veel familieleden wonen hier nog. Nu ben ik hier omdat mijn dochter in Breda op kamers gaat.”

Even later stapt Fleur Bloemer, kersverse inwoonster van de wijk, naar buiten samen met haar vriend Wesley Hissel. “Ik volg straks een mbo-opleiding voor verpleegkundige. Bij ons in de regio was niets vergelijkbaars”, zegt de aanstaande studente. Op de vraag of ze Breda al heeft verkend, reageert haar vader iets rapper: “Ze weet precies waar de leuke kroegen zitten. Verder zit je hier prachtig. Dichtbij de stad en aan het eind van de Baronielaan het bos.”

Op pad in de Zandberg weergeven op een grotere kaart