Daan Windhorst over TEDx: ‘Erg leuk, maar ook erg eng’

BREDA/UTRECHT - Als je Daan Windhorst (23) over een paar jaar vraagt wat zijn leven heeft veranderd, dan is dat misschien wel dé 1-aprilgrap van dit jaar. Die grap leverde hem de functie van Correspondent satire op bij De Correspondent én een TED-talk bij TEDxBreda.

Eerst over de grap. Windhorst maakte een kloon van de website van De Correspondent. Hij schreef daarop een heel verhaal waarin hij als zijnde toekomstig hoofdredacteur Rob Wijnberg uitlegde dat De Correspondent een grap was. Dat verhaal bleek zo realistisch dat media het massaal overnamen en zelfs medewerkers dachten dat ze er in getrapt waren.

“Heel veel mensen zeiden toen al tegen me, die Rob Wijnberg belt je nog wel”, blikt Windhorst terug. “En dat gebeurde dus ook. Heel bizar. Of ik correspondent satire wilde worden.” En zo geschiedde.

Dwangmatig humorist
Een dag in de week is de toneelschrijver er inmiddels zoet mee. Op 31 oktober komt hij terug in Breda voor TEDxBreda. Terug, omdat de geboren Bredanaar, sinds zijn studie in Utrecht woont. Daarvoor deed hij atheneum aan het Newman College. De satire is niet iets wat hem toevallig is overkomen. “Ik heb dat altijd wel gehad. Op de toneelschool werd ik altijd al een dwangmatig humorist genoemd. Dat was niet altijd als compliment bedoeld.”

Windhorst koppelt de satire aan de actualiteit. “Op toneel wil ik dat ook doen. Iedereen op de toneelschool wil de nieuwe Hamlet schrijven die over vijfhonderd jaar nog gespeeld wordt. Ik wil iets schrijven dat nu relevant is. Dat dat over een jaar niet meer zo is, dat geeft niks. Dus juist over het Rusland-jaar of over de Zwarte Pieten.”

Eerst inhoud, dan vorm
Voor De Correspondent verschillen zijn bijdragen erg in vorm. Een nepreportage over een particpatiegezin waarin ook de kinderen van 2 en 5 hun taak in het huishouden hebben. “Voor Mees is het leven er niet makkelijker op geworden sinds ze opgroeit in een participatiegezin. Twee dagdelen per week werkt ze in de bloemenzaak van haar moeder. In ruil daarvoor betalen haar ouders haar zorgverzekering.”

Afgelopen week verscheen zijn bijdrage in de vorm van een reactie-thread op een Facebook-bericht. “Ik bedenk wat ik wil vertellen en dan komt de vorm. Zo deed ik het ook bij de sketches die ik schreef voor de Orde van de Dag. Dan weer een monoloog, dan met meerdere acteurs. Dat gevoel wil ik overbrengen naar internet. Ik kan het dus nog niet op de automatische piloot doen.”

Nu vooral schrappen
Ook zijn bijdrage aan TEDx gaat niet op de automatische piloot. “Het is lang geleden dat ik zelf op het toneel stond. Ik heb een regisseur gevraagd aanwijzingen te geven. Ik ben ook al een paar keer naar Amsterdam geweest om daar te oefenen in een repetitieruimte. Een try-out heb ik niet gedaan, wel is een aantal vrienden al slachtoffer geweest. Het is nu vooral schrappen. Mijn bijdrage wordt acht minuten.”

Dat de selectiecommissie van TEDxBreda bij hem terecht kwam, was een verrassing. “Een bizarre plotwending. Een TED-talk is niet zomaar iets. Erg leuk, maar ook erg eng. Ik wil het erg goed doen. Mijn talk is satire. Ik ga dingen zeggen die ik niet meen en die ik wel meen, of half.” Het wordt een talk over het gevaar van optimisme van de TED-talks. Toen de organisatie dat bij de Amerikaanse bazen meldde, volgde een verontrustend mailtje. “Het schijnt dat Amerikanen ironie niet kennen. We zullen zien.”