Op Mijn Toppen: de verwarde man spreekt

BREDA - De verwarde man, vaak wordt daar grappig over gedaan. De realiteit is echter een stuk minder leuk. John Jongejan kreeg zijn eerste psychose toen hij 21 jaar was. Tegenwoordig is hij genezen en werkzaam bij de GGZ als deskundige. Zijn ervaring als verwarde man heeft hij opgeschreven in het boek Op Mijn Toppen. “Een been breken is normaal, waarom een psychose niet?”

Al in zijn jeugd merkte John dat hij anders was dan andere kinderen. Hij had veel zware gedachten en dacht vaak aan de dood. Op zijn 21e kreeg hij zijn eerste psychose. John leefde toen een wild bestaan in Amsterdam. “Ik leefde vooral ‘s nachts en was veel te vinden in het uitgaansleven. Ik was een danser en werkte ook als travestiet. Dan verkocht ik sigaretten en entertainde de mensen.”

Door onder andere liefdesverdriet viel het leven van John uit balans en raakte hij in een psychose. Zijn zware gedachten leidde vanaf dat moment ook tot vreemd gedrag. “Ik deed toen een beetje rare dingen zoals fietsen in grachten gooien en auto’s proberen te stelen.” Door de waanzin in zijn hoofd dacht John dat het stelen van een wagen de enige manier was om Amsterdam te verlaten.

Dankzij medicatie en therapie kreeg John zijn hoofd en leven weer op de rit. Sindsdien werkt hij bij de GGZ als gedragsdeskundige. Hij gaat mee met huisbezoeken, is aanwezig bij overlegmomenten en geeft cursussen aan cliënten hoe ze beter kunnen omgaan met een stoornis.
“Clienten moeten hun eigen medicijn vinden. Voor de een is dat ‘s middags op bed liggen, voor de ander een sport of medicatie”, vertelt John. Het opschrijven van zijn verhaal heeft heeft hem geholpen bij zijn eigen herstelproces. “Het idee dat ik mijn ervaringen kan gebruiken om andere mensen te helpen is mijn eigen medicijn.”

Volgens John zit er nog een behoorlijk stigma op het hebben van een stoornis. “Het is normaal om je been te breken, maar er heerst en taboe op het hebben van een gebroken hart.” Volgens John denken veel mensen onterecht dat psychiatrische patiënten crimineel gedrag vertonen. “Het zijn normale mensen die iets mankeren en hulp nodig hebben.”