Zonder geld, maar met een glimlach de wereld rond

BREDA - Ooit gaf de Britse regering de vader van Hong 'Bosco' Tsz-Ling tijdens de culturele revolutie een veilige thuishaven in Hongkong. Nu wil Bosco iets terugdoen door de wereld over te fietsen voor vluchtelingprojecten van de VN. Zonder geld of geplande verblijfplaats, maar met een glimlach en een hoop op goed geluk.

Mongolië, Rusland, Frankrijk, het zijn een paar van de landen die Bosco in zijn lange tocht over de wereld heeft bezocht. Momenteel is Bosco in Breda en logeert hij bij Peter van de Klok. Bosco heeft zichzelf strenge spelregels gegeven tijdens zijn wereldreis. Zo geeft hij geen geld uit aan eten en onderdak en is hij afhankelijk van de mensen bij wie hij aanklopt. “Soms heb ik wel honger ja. Ik heb gemerkt dat je heel handig wordt in het vinden van eten wanneer je maag rammelt.” In een nieuwe stad gaat hij altijd als eerste langs bij scholen en kerken. “Ik heb het gevoel dat daar meer mensen zitten met compassie.”

Sommige landen, zoals Zweden, waren moeilijk voor Bosco om te overleven. “Ik liep daar honderden deuren langs zonder resultaat. Een Zweed vertelde me dat zijn landgenoten van nature mensen niet vertrouwen. Ik heb wel medelijden met dat land.” In Rusland waren de mensen volgens de Hongkonger soms juist te aardig. “Vooral als ze dronken zijn willen ze hun zin wel eens doordrijven. Zo werd ik daar met een arm over mijn schouder gedwongen om mee te eten terwijl ik al vol was.”

Zijn avontuur heeft Bosco ook op veel bijzondere plekken gebracht. Zo resulteerde een bedankbriefje aan de Britse Koningin, voor het asiel dat zijn vader werd verleend, tot een diner op Buckingham Palace. “Daarna heb ik nog een afterparty gehouden bij prins Andrew thuis. Dat was een bijzonder moment.”

Finland en Frankrijk zijn landen die Bosco in zijn hart heeft gesloten. In het Scandinavische land regelde een familie een hele waslijst aan slaapplekken kriskras door het land. In Frankrijk raakte hij bevriend met een gezin waar hij uiteindelijk een hele maand verbleef. “Ik zie mezelf daar nog wel eens settelen.” Voorlopig blijft Bosco wel doorfietsen. Heimwee naar Hongkong heeft hij niet. “Mijn moeder snapt nog steeds niet wat ik doe en is boos op me, maar het is een grote wereld en ik heb nog veel te zien.”

Door de reis heeft Bosco zichzelf goed leren kennen. “Thuis dacht ik veel na over de toekomst. Dat ik een huis moest kopen en dat het tijd werd om te trouwen. Sinds ik de grens met China ben overgestoken heb ik dat achter me gelaten en leef ik alleen in het heden.” Niet alleen gooide hij zijn rugzak figuurlijk leeg, maar ook letterlijk. “In Mongolië heb ik alle overbodige kleding en andere spullen weggegooid. Ik realiseerde me dat ik al die dingen niet nodig had om te overleven. Eten en vrienden is eigenlijk alles waar je echt niet zonder kan.”

Zijn reis heeft hem ook veel inzichten gegeven in het leven van een vluchteling. “Op het nieuws zie je veel narigheid, maar de meeste mensen zijn goed. Als je glimlacht, dingen uitlegt, je aanpast en geduldig bent is alles mogelijk.”