Dertig jaar geleden vielen de puzzelstukjes voor de Singelloop op zijn plek

BREDA - Dertig jaar Singelloop. Frans Jacobs, speaker bij het evenement en samensteller van de wedstrijd, blikt terug op de beginjaren én kijkt vooruit naar deze editie. “In 1986 kon je je inschrijven bij mij thuis.”

Wie ooit is wezen kijken bij de Singelloop of wie meedoet, die kent Jacobs. Want wie op de Grote Markt over de finish komt wordt als het even kan persoonlijk benoemd door de Singelloop-man. Met zijn kenmerkende stem en baseballcap staat hij met de startlijsten in zijn hand bij de doorkomst en eindstreep.

Jacobs weet nog goed hoe het begon, halverwege de jaren tachtig. “Je had geen loop in de binnenstad. Je had de Bouvigneloop over de macadamwegen bij het Mastbos. Dat was een fantastische wedstrijd.” Veel publiek kwam er niet op af. “Zeshonderd man”, denkt Jacobs.

Het was de tijd dat de wegwedstrijden door binnensteden populair werden. “Toen dachten wij bij Sprint, dat moeten wij ook kunnen. Wij hebben het geprobeerd, maar met zes mensen uit de atletiekwereld wisten we niet de juiste wegen te bewandelen. De gemeente had ook bezwaren, de binnenstad afzetten, dat kon niet zomaar. We kregen het niet van de grond.”

Halverwege de jaren tachtig vielen de puzzelstukjes ineens in elkaar. “Een paar mensen van de gemeente en van Sprint, Marlice Smits (nu Dreessen) van de VVV, Toon Simons van Skol, Cees Maas van de Bredase Courant. We hadden ineens een clubje met kennis op alle gebieden.”

“Toon regelde de sponsors, Marlice deed de publiciteit, Cees Maas schreef er ontzettend veel over en ik regelde de hardlopers”, vertelt Jacobs. Dat ging nog simpel in die dagen. “Nu hebben die jongens allemaal een trainer en een manager, destijds belde ik met Marti ten Kate, John Vermeulen en Gerard Nijboer. Die kreeg ik met het verhaal dat we een goede eerste indruk moesten maken naar Breda.”

De eerste editie stond als een huis. Een kleine tweeduizend lopers en toch ook al zo’n 100 vrijwilligers stonden aan de basis van een inmiddels niet meer weg te denken evenement. Jacobs duikt in zijn archief. “Van de eerste jaren heb ik alles nog, flyers, notulen, deelnemerslijsten. Later doe je dat niet meer.” Het levert een mooi inkijkje op. “Kijk hier, je kon je inschrijven bij de VVV, maar ook bij Matti Vrencken, Anton Jonkers en bij mij thuis. Dat kun je je niet meer voorstellen toch?”, lacht Jacobs.

In de beginjaren liep de organisatie nog weleens aan tegen onverwachte actitiviteiten in de binnenstad. “Dan was er een doop bij het Begijnhof in de Catharinastraat waar opa en oma met de auto naar toe moesten, of bleek apotheek Motké Poels weekenddienst te hebben in de Vismarktstraat. We hebben in het verleden ook weleens meegemaakt dat KPN ineens een weg had opengegooid en dat je moest improviseren. De laatste tien tot vijftien jaar hebben we dat niet meegemaakt. Kijk maar naar het opengooien van de Haven, daar heeft de gemeente alles gedaan om ons te helpen, bijvoorbeeld met tijdelijk asfalt.”

Inmiddels is de organisatie een geoliede machine. Waarin merkt hij als atletenregelaar het verschil? “Het is zakelijker geworden. Waar ik die eerste edities zelf rechtstreeks belde met de atleten, moet ik nu naar de trainer en als die akkoord is en het past in het trainingsschema dan moet ik naar de manager. Die vraag wat je te bieden hebt. Het is allemaal veel complexer geworden.”

Soms geeft het netwerk van Jacobs net dat kleine laatste zetje. Want het stemgeluid van de Bredanaar is niet alleen te horen bij de Singelloop, ook bij de Tilburg Ten Miles, de Dam-tot-Damloop en nog een aantal grote wedstrijden verzorgt hij het verslag op het parcours. “Daar spreek ik de atleten natuurlijk wel, sommigen kom ik bijna elk weekend tegen.”

Een goed voorbeeld is Tegla Loroupe, de Keniase hardloopster die twee keer meedeed aan de Olympische spelen en bijvoorbeeld in 2000 de Londen Marathon won. “Die kende ik via haar manager al vanaf haar zestiende, die speelde nog met mijn dochter. Zij kwam naar Breda omdat ze een goed georganiseerde wedstrijd wilde als voorbereiding op de New York Marathon. Zij wilde een gezellig weekendje Breda. Dat ze elders misschien 25.000 dollar startgeld kon krijgen deed er niet toe.”

De reden waarom Loroupe destijds voor Breda koos, is voor de duizenden deelnemers die dit jaar inschrijven hetzelfde, denkt Jacobs. “We hebben een goede organisatie met een zeer punctuele wedstrijdleider in Bart van Egeraat en de sfeer en ambiance is uniek. We hebben nu op 35 punten muziek, bijna overal staat publiek. Dat is het verschil. Je heb prachtige wedstrijden door de natuur, maar daar loop je alleen. Bij ons loop je van muziek naar muziek en blijf je doorlopen.”

“Ik ben trots op de combinatie van breedtesport en topsport. Dat we er in slagen om dit jaar waarschijnlijk meer dan zeventienduizend mensen in beweging te krijgen. Je ziet in de weken voorafgaand aan de Singelloop overal in Breda mensen hardlopen. Het is ook fijn dat we nog steeds op de Grote Markt finishen. Dat decorum heeft iets extra’s.”