Afbeelding
Inge van den Broek Fotografie

Buddy to Buddy: Bredanaars nemen vluchtelingen bij de hand

Algemeen

BREDA - Luisteren naar een klassieker van André Hazes, een avondje NAC of hossen tijdens carnaval. Het zijn allemaal nieuwe indrukken voor de vluchtelingen die in Breda wonen. Hun Bredase buddy’s nemen hen de komende vier maanden bij de hand. BredaVandaag maakt kennis met vier buddy’s.

Buddy to Buddy Breda is een initiatief van twee Avans-studenten. Hannah Wiersinga en Anne van Engelen zijn geïnspireerd door het succesvolle buddy-traject in Zutphen. De studenten hopen het sociale isolement onder vluchtelingen te doorbreken. “We willen ze ondersteunen en dat kan dankzij de betrokkenheid van de Bredanaars”, stelt initiatiefnemer Anne.

Op 16 februari heeft het ‘matchingsdiner’ plaatsgevonden. Dit is de eerste ontmoeting tussen de 22 Bredanaars en 22 vluchtelingen. “We zijn voor vier maanden gestart met een pilot en hebben al veel positieve reacties van de buddy’s ontvangen”, aldus Anne. Het is twee weken later. Hoe gaat het nu met de buddy’s?

Een van de ‘matches’ zijn Gerwin Versluis en Rankin Hassam, roepnaam Raffa. De 21-jarige Gerwin woont sinds vier jaar in Breda en studeert Event Management. Hij is met het project in aanraking gekomen dankzij een vriend die achter de schermen meewerkt. Gerwin heeft zich gelijk aangemeld, omdat hij graag wil meedenken over een oplossing voor de vluchtelingenproblematiek.

Gerwin is gekoppeld aan leeftijdsgenoot Raffa. De Syrische jongen is sinds zes maanden in Breda. Daarvoor heeft hij in verschillende AZC's in Nederland gezeten. Raffa heeft zijn studie Psychologie niet af kunnen maken, omdat hij is gevlucht door de gevaarlijke situatie in Syrië. Hij moest, net als veel andere jongens, het leger in.

Raffa heeft zijn familie dan ook noodgedwongen achter moeten laten. Zij kunnen de lange weg naar Nederland niet afleggen. “Ze zijn niet zo jong meer. En dus is het moeilijk om te rennen en met de boot en trein te gaan.” Raffa heeft door acht landen gereisd: Irak, Turkije, Griekenland, Macedonië, Servië, Hongarije, Oostenrijk, Duitsland en Nederland.

Ook de 25-jarige Saleh Zidan heeft Syrië verlaten omdat hij het leger in moest. “Ik wil geen mensen doden. Ik kan dat niet”, vertelt Saleh. Hij zat in zijn derde jaar van Ingenieurswetenschappen aan de universiteit in Syrië. Saleh is al bijna anderhalf jaar in Nederland en sinds zes maanden in Breda.

Zijn buddy is Lianne Kleinjan (23 jaar). Haar collega kende initiatiefnemers Hannah en Anne. “Iedereen heeft wel een mening over vluchtelingen. Er wordt over ze gepraat, maar niemand praat echt met ze. En ik vond dat ik hier iets aan moest doen. Je komt toch dichterbij elkaar door te praten”, vertelt Lianne.

De gemeenschappelijke factor tussen Saleh en Lianne is: kunst. “Ik schilder, hij schildert, zelfs een beetje in dezelfde stijl.” Het tweetal is van plan om binnenkort een museum te bezoeken. “Of misschien kun je op tekenles gaan”, stelt Lianne voor. 

“We kunnen ook iets typisch Nederlands doen”, oppert Gerwin. “Schaatsen? Ken je dat?”, vraagt hij terwijl hij een fragment van Sven Kramer opzoekt. “Schaatsen? Schaken bedoel je?”, vraagt Raffa. “Oh!”, roept hij lachend. “Dat heb ik nog nooit geprobeerd.” Het tweetal gaat binnenkort nog naar een Avondje NAC. Ze zijn namelijk gekoppeld vanwege hun gemeenschappelijke interesse: voetbal.

Raffa heeft altijd al gevoetbald in Syrië. Hij wil graag blijven oefenen en is daarom lid van een voetbalclub in Molenschot. Tijdens zijn periode in het AZC in Gilze-Rijen is hij daar terechtgekomen. “Ken je dat? Molenschot? Het is een klein dorpje dichtbij Breda. Het is heel gezellig. Ik kan daar bezig zijn met mijn hobby”, vertelt Raffa.

Saleh is iets minder sportief. Hij heeft wel een abonnement op de sportschool, maar gaat niet vaak. “Ik ben daar snel verveeld. Ik lees dan liever een boek”, zegt hij. “Kijk, daarom zijn wij buddy’s!”, roept Lianne. Saleh vindt zijn buddy erg belangrijk. “Eerst liep ik op straat en zag ik mensen praten. Maar ik ben niet anders, ik ben hetzelfde. Nu kan ik wel met die mensen praten, ze helpen mij en zit ik niet meer alleen in huis.”

Beide Syrische jongens zijn bezig met het leren van de Nederlandse taal. Raffa is in oktober begonnen met een snelcursus Nederlands en Saleh in september. Ze krijgen drie dagen in de week les. Daarnaast gaan ze een dag naar de bibliotheek in Breda om extra les te krijgen in grammatica. “Dat vind ik echt moeilijk”, zegt Raffa. “Vooral de volgorde van de werkwoorden.” Saleh helpt daarnaast oudere mensen met Nederlands leren lezen en schrijven.

Het tweetal gaat binnenkort nog naar een Avondje NAC. Ze zijn namelijk gekoppeld vanwege hun gemeenschappelijke interesse: voetbal.

De jongens merken wel cultuurverschillen. “Ik heb tot nu toe nog niet alles van de cultuur gezien. Maar ik heb wel een typisch Nederlands eten geproefd: erwtensoep. Die vond ik echt lekker”, zegt Raffa. Saleh is niet gewend om ‘s ochtends een boterham met kaas te eten en 's avonds een warme maaltijd. Ook vindt hij dat de kosten om te studeren erg hoog zijn in vergelijking met Syrië. Hij hoopt media te gaan studeren. Ook Raffa is van plan om zijn studie weer op te pakken. 

Voor hem is Buddy to Buddy hierbij van groot belang. “Ik kan met mijn buddy de taal oefenen wat ik geleerd heb op school. Ik kan contact maken met Nederlanders. Ik weet nog niet alles over dit land, maar mijn buddy kan mij helpen met mijn vragen. Hij kan mij antwoorden geven over studie of sociale dingen", vertelt Raffa. 

Gerwin hoopt dat hij voor Raffa een schakel kan zijn om mensen in Breda en de Nederlandse taal te leren kennen. Lianne stelt dat het project nu een onderdeel van haar leven is. “Ik hoop dat hij zich in Breda thuis gaat voelen.” De twee raden het project zeker aan. “Je merkt de positiviteit en leuke gesprekken”, aldus Gerwin.

Voor Bredanaars is het een kleine moeite, maar voor de vluchtelingen is het van groot belang, weten de twee. Op www.buddytobuddy.nl/breda of via www.facebook.com/buddytobuddybreda vind je meer informatie over Stichting Buddy to Buddy Breda.